Rozdział 26

- Świetnie. Cieszę się, że będę mieć z nim rodzinę. W zasadzie już mam.

- Jak to ?

- No, mamy córkę.

- Szybka jesteś.

- Ta córka ma 5 lat.

- Co ? Możesz mi to wytłumaczyć ? - Usiadłyśmy i jej opowiedziałam trochę. Wszystkiego nie musiała wiedzieć.

- I nie masz z tym problemu, że zajmujesz się obcym dzieckiem ?

- Nie.

- Ja bym miała.

- Dlaczego niby?

- No bo to dziecko mojego faceta, a nie moje.

- To co? Kocham je tak samo,  a ono mnie.

- A potem jak podrośnie to Ci na głowę wejdzie.

- Bez przesady.

- A.. a kiedy poznam tego Twojego ?

- Przecież już go poznałaś.

- Ale tak mało oficjalnie.

- To chodź - szłyśmy do domu.

- Nie no, ale tak teraz. ?

- No chodź.

- Ale ja źle wyglądam.

- Przesadzasz.

- Ehh.. whow. - stanęła jak wryta przed willą.

- Też miałam taki wyraz twarzy.

- Kto Ci to sprząta ?

- Najpierw ja sprzątałam.

- A teraz ?

- Sprzątaczki.

- Zazdroszczę.

- Wchodź - otworzyłam drzwi. - Uważaj na zabawki. Ale zabawek nie było.

- Hazz!

- Nie ma. ! - krzyknął Zayn.

- A gzie jest?!

- Nie drzyj się ! W kuchni jestem !

- Ale to ty się drzesz - poszłyśmy tam. Hope prawie pisnęła jak go zobaczyła.

- To Hope, a to Zayn.

- Hej. Jestem ochroniarzem Renesmee. - wyciągnął do niej rękę. 

- Masz ochroniarza?! Cześć - odwzajemniła gest.

- Hazzio i CoCo pojechali do supermarketu bo macie prawie pustą lodówkę. Wiem bo sprawdzałem.

- Hmm może to dlatego, że prawie tu mieszkasz?

- Przeszkadzam ?

- Mi? Nie?

- Mogę cię przytulić?

- Umm.. a czemu ?

- Bo jesteś mrau. - Mulat wybuchnął śmiechem i uciekł z kuchni.

- I wystraszyłaś go.

- Ale przystojniak.. jasna cholera.

- Mówiłam.

- MAMA ! - CoCo wróciła.

- Kochanie - przytuliłam ją.

- Popatrz co tata kupił ! - przyniosła mi miskę dla psa. Super.

- Fajna - udawajmy radość. Nigdy nie lubiłam zwierząt.

- A jak damy mu na imię ?

- LouLou.

- Co ? Mamo.

- To twój pies. Musisz sama wybrać.

- Azor.

- Może As? Albo maks? Albo Reks.

- Serwus !

- Świetnie.

- Pójdę pomóc tacie wnieść zakupy ! - wybiegła z domu.

- No to właśnie Coco.

- Trochę.. aktywna.

- Oj bardzo. - Weszła do kuchni ciągnąc za nogawkę Zayna.

- No wujaszku. Jakby tata pytał to sama przyniosłam.

- Tak oszukiwać tatę? Nie ładnie.

- Cii... Dam Ci buziaka jak mu nie powiesz..

- Sam widzę -  wszedł Harry.

- A co widzisz tato ? - zrobiła oczka szczeniaka bujając się na stopach.

- Cześć, jestem Harry. - postawił zakupy na blacie i wyciągnął rękę do Hope.

- Hope - podała mu swoją. Chłopak pocałował mnie w policzek, rozpakował zakupy i zabrał gdzieć CoCo.

- No to poznałaś.

- Miły.. słodki.

- Wieem.

- Zazdro.

- Dzięki.

- A ja nadal czekam, żeby mój mi się oświadczył.

- Ooo. Na pewno się do czekasz.

 - Ostatnio ciągle się kłócimy.

- Przykro mi.

- Mi też.

- Na pewno będzie dobrze.

- Wydaje mi się, że on kogoś ma.

- Tak myślisz ?

- Niestety..

- No...

- Będę się zbierać.

- Zostań. Zjesz z nami obiad.

- Umówiłam się z chłopakiem na obiad.

- Dobrze.

- Dzięki za wszystko. - Przytuliłam ją i pocałowałam w policzek. Wyszła chwilę później. Harry i CoCo gdzieś mi zniknęli. Znalazłam ich w pokoju dziewczynki. Ubierali lalki. Hazz nie miał na sobie koszulki. Lubię to. Widać wtedy te wszystkie tatuaże. Mrau. Do tego ta lalka w różowej sukience dodaje mu męskości.

- Co grubasku ?

- Patrzę co robicie - usiadłam obok i cmoknęłam go w policzek. A później Coco. - Ale stylòwa Styles.

- Cicho tam.

- Haha. Piękna sukienka.

- Kupię Ci taką. - podał CoCo lalkę.

- Tak? Chcę.

- Dobra. Ale białą i ślubną. 

- Awww...'- przytuliłam się.

- Tato jestem głodna..

- O właśnie. Zrobiłam obiad. Chodźcie. - CoCo wzięła mnie i Harry'ego za ręce i zeszliśmy na dół.

Podałam nam posiłek. Mała zjadła wszystko.. Serio była głodna bo zazwyczaj niedojada. A potem grzecznie oglądała bajkę. Tak do wieczora. Wykąpałam ją i czytałam bajkę. Tuliła misia, którego kiedyś widziałam na cmentarzu. Harry musiał go tu przywieźć i wyprać. Pocałowałam ja w czoło. Dobrze ze tu była. Usnęła spokojnie, a ja zeszłam na dół. Harry pracował. Miałam mu ochotę zamknąć ten laptop i zabrać. Położyłam się na kanapie. Zaczęłabym rodzic i by nie zauważył. Wzdychał tylko co jakiś czas. Jak mnie drażni odgłos uderzania o klawisze.

- A no i chce jeszcze kota i wannę ze złota .

- Co ? - mruknął nie odrywając wzroku od ekranu.

- No. A w ogóle James jest taki przystojny - Westchnelam. Nie znam żadnego Jamesa.

 - Mhm.. chwila co ?! - spojrzał na mnie. Wywróciłam oczami, kładąc głowę na miękkiej poduszce. Przejdę

- Daj mi 30 minut.

- Yhym. - poszłam się kąpać. Zanurkowałam pod wodą. Jak dobrze. Poczułam kopnięcie. AŁA KURWA !

Dziecko lubilo się wiercić. Czasem miałam serdecznie dość. Czemu to Harry nie może być w ciąży ? Boże..

I jeszcze poród. Mam nadzieje, ze cesarka. Wyszłam z wanny i poszłam na dół. Harry leżał na kanapie i oglądał TV.

- Jakaś odmiana - udalam się do kuchni. Glodna jestem. Ciągle.

- Mała czemu się złościsz o to, że pracuję ?

- Może dlatego że ty ciągle pracujesz ? No nie wiem - zawzięcie smarowałam kanapki czekolada. Objął mnie od tyłu kładąc ręce na moim brzuchu.

- Grubasek ma ciążowe humorki.. - mruknął całując moją szyję.

- No bo Harry - Westchnelam. Czułe miejsce. - Ja cię praktycznie nie widzę.

- Tłumaczyłem Ci kochanie.. zawsze na jesień jest tak, że nie mam na nic czasu. Przepraszam za to.. - upierdliwie przyssał się do tego czułego punktu doskonale znając moją reakcję.   No i jak ja mam myśleć ?! Znów westchnęłam odchylając głowę.

- Przecież wiesz, że Ci wszystko wynagrodzę..

- Nie chcę narzekać. Rozumiem - Odwróciłam się i przytuliłam. Pocałował mnie w czubek głowy.

- Zjedz tą.. nutellę z bułką bo zaraz zjesz mnie.. - zaśmiał się patrząc na moje kanapki. No cóż.. to była Nutella z chlebem. Usiadłam przy wyspie i jadłam swoją kolacje.

- Po co w ogóle wyciągałaś to ze słoika ?

- Bo z bułką jest lepsze. Sama czekolada za muląca.

- Pójdę pod prysznic w czasie kiedy jesz.

- Trzeba było iść ze mną ale nie po co.

- Nie marudź kobieto..

- Ktoś musi. Ała...

- Co ała ?

- Twoje dziecko będzie piłkarzem.

- Mówisz ? Piłkarz Styles ?

- Lub też baletnica.

- Ta pierwsza opcja lepsza.

- Idź już...

- Dobra dobra. - wyszedł, a ja zjadłam cały słoik. Poszłam na górę i wdrapałam się na łóżko. Poczułam ramiona oplatające moje ciało.

- I co ja mam z Tobą zrobić marudo ?

- No ja właśnie nie wiem - Zaśmiałam się. Zniknął gdzieś ale chwilę później poczułam jego loczki łaskotające skórę na moich udach.