Rozdział 30

- NIE mam za co być karana. Już ci mówiłam. Kochasz mnie, a ja nie JESTEM Renesmee. - Złapałem ją za włosy i prawie zerwałem spódniczkę z jej tyłka. Byłem dla nie brutalny, ale na to zasłużyła. Wszedłem w nią analnie i ignorując jej błagania mocno ją pieprzyłem. Zawsze tak robiłem, gdy mnie wkurwiła. Tym razem też tak było.

- Kocham Cie Rose. Dzisiaj jesteś moją zdzirą.

- Chyba jak zawsze. - obolała położyła się na łóżku.

- Zrób kolację Rose.

- Nie mam siły .

- Rose chcesz to powtórzyć ?

- Masz ręce, wiesz gdzie kuchnia - Kurwa. Uparta jak zawsze. Wzięła majtki i poszła do łazienki zamykając się. Zrobiłem jej to już wiele razy, ale chyba pierwszy był najgorszy. Na początku bardziej słuchała. Teraz wie, że ma przewagę. Wszystko od niej zależy czy powie Rene. A jak ją wkurwie to wszystko możliwe. Eh...Pojebane życie. Poszedłem za nią do łazienki. Wszedłem do niej pod prysznic.

- Ooo kotek..- Tego dnia pieprzyliśmy się jeszcze parę razy. 

~Rene~

 Oszaleje. Mała uwielbia dawać koncerty w nocy. Rano jestem nieprzytomna. A musze robić dosłownie wszystko. CoCo do przedszkola, Nadine ciągła opieka, to dużo obowiązków.

- Hej skarbie. - usłyszałam od wejścia.

- Cześć - odparłam beznamiętnie. Miałam Wszystkiego dosyć i on tego nie zmieni. Zmęczona byłam.

Podszedł do mnie i długo pocałował.
- Odpocznij. Będę nadrabiał. - Poszłam na górę i położyłam się. Była cisza. Wreszcie mogłam spać.

Obudziłam się pod wieczór. Pora karmienia. W dresie zeszłam na dół. Nakarmiłam małą i poszłam z jego torbą do pralni. Wyjmowałam wszystkie koszulę, nastawiając pralkę.  Trochę dziwne, że jego ubrania mają zapach damskich perfum.

- Renesmee misiu zostaw, ja to zrobię. - Zaraz mnie kurwica trafi.
- Masz. Rób  - wyszłam stamtąd.

- Ej co się dzieje ? - złapał mnie za rękę. Przyjrzałam mu się. Zwłaszcza szyi.

- Co się z Tobą dzieje Renesmee ? - przytulił mnie mocno. Uspokoiłam się czując jego zapach.

Cieszyłam się ze wreszcie był.  Brakowało go tu.

- Misiaczku co się dzieje ?  Powiedz mi.

- Nic Harry. Zastanawiam się jak długo jeszcze wytrzymasz.

- O czym mówisz ? - spojrzał mi głęboko w oczy.

- Praca to twoja ucieczka od tego.

- Od czego ? Jezu laleczko co ty wymyślasz ?

- Od rodziny. Przez trzy miesiące byłeś w domu tydzień. Rozumiem, że zmienianie pieluch nie jest fajne, ale potrzebuję pomocy. Sama dziecka nie zrobiłam - mruknęłam i zeszłam do dziewczynek.

Słyszałam jak uderza w ścianę. Później wziął CoCo i Nadine i gdzieś wyszli. Poszłam do kuchni. Niall mnie przytulił i zrobił kakao.

- Rene musisz go zrozumieć.  On Cie kocha. Jest taki szczęśliwy jak tu wraca

- I tak samo szczęśliwy jak tam jedzie

- Wydaje Ci się.

- Nie mam siły Niall. Nie wiem w co ręce włożyć.

- Dlatego wracam.

- Dziękuję.

- Zjedz.. - dał mi kolację. Poszłam się jeszcze szybko wykąpać i sprzątałam. Zabawki, ubranka.

Hazz z dziećmi wrócili po 20. Muszę go przeprosić.. Najpierw wykąpałam małą i pokazałam mu jak się to robi, bo pewnie zapomniał. CoCo zasnęła szybko. mieliśmy czas, aby pogadać.

Siedzieliśmy w salonie. Hazz oglądał jakiś horror.

- Nie obrażaj się na mnie, bo jestem na wytrzymaniu. Pracujesz, wiem, ale ja nie daję rady.

- Nie obrażam się na Ciebie tylko jest mi przykro, że takie mam powitanie po nieobecności.

-  Mi też jest codziennie przykro, gdy kładę się do pustego łózka.

- Dzięki temu masz to co masz.

- Nie potrzebuję tego Harry,

- Ciekawe czy powiedziałabyś to samo gdybym zarabiał 1000 funtów miesięcznie, pracował w McDonaldzie i nie byłoby nas na nic stać.

- Tak. - odpowiadam. - Jakbyś nie pamiętał, moi rodzice wiązali ledwo koniec z końcem. Zarabiali jeszcze mniej! Ale mnie kochali, a ja ich. Rodzinę zbudujesz na miłości, a nie na pieniądzach, a ich mamy od cholery.

- Bez urazy Renesmee, chciałabyś takiego życia dla Nadine i CoCo ?

- Mamy pieniądze. Do końca życia ci starczy. Dlaczego ty mnie uważasz za materialistkę Harry? Chcę cię w domu. Zrozum - otarłam łzy i poszłam do sypialni.

- Nie uważam Cie za materialistkę, ale nie chcę, żeby moje dzieci musiały się kiedykolwiek o pieniądze martwić ! Kocham pracę i będę pracował i wyjeżdżał. Albo się z tym pogodzisz, albo odejdziesz. Nie będę Cie unieszczęśliwiał wiesz ?! - wyszedł z domu. W zasadzie to co za różnica? Jak wyjeżdża to go nie ma, jak odejdę to też go nie będę mieć. Spakowałam rzeczy córek i swoje. Nie wszystkie. Wzięłam kluczyki do auta. Zaniosłam najpierw starszą, potem młodszą. "Jeśli twoje uszczęśliwianie polega na kupowaniu prezentów to życzę powodzenia. Nie zabieram ci CoCo. Nie mam do niej praw prawda? Tak, właśnie. Skoro wolisz pracę od nas, nie ma problemu. Kocham Cię Harry. Renesmee. " Odłożyłam list na stolik wraz z pierścionkiem i wyszłam. Pojechałam do rodziców.

 ~*~

Minęły dwa dni, aż w końcu zadzwonił do drzwi. Otworzyłam. Chciałam się pogodzić, ale moje serce chyba eksplodowało. Był z nią.
- Przyjechaliśmy po naszą córkę. - powiedziała blondynka.  Otworzyłam szeroko oczy patrząc na nich oboje. Zaśmiałam się krótko. - Z tą dziwką tak? A to wiem jak kochasz. CoCo mamusia przyszła - powiedziałam nie wpuszczając ich.
- Daj mi Nadine. - powiedział Harry. CoCo wzięła Rose za rękę, a ja czułam jak pęka mi serce.
Patrzyłam na dziewczynkę. Powstrzymałam się id płaczu. - Spierdalaj - Zamknęłam drzwi. Nie ma żadnych praw do mojej córki która widział dwa razy. Wróciłam do salonu i przytuliłam się do taty.
To co stało się później było jeszcze gorsze. Przyszła policja, opieka społeczna i zabrali mi maleńką.. Powiedzieli, że nie mam warunków.. Wiem, że to ona go namówiła. On by mi tego nie zrobił. Jest zaślepiony. Siedziałam i płakałam. Moje dziecko. Zabrali mi wszystko. Ona nie może wychowywać mojej córki. Jak mogłam z nim wygrac?! Miał pieniądze. Przekupi każdego. Siedziałam w parku płacząc.
- Mogłaś trzymać od niego ręce z daleka Renesmee. Hazz zawsze wróci do mnie i zrobi czego ja chcę. A, że zrujnowanie waszego związku było na 1 miejscu.. - usiadła obok mnie. Patrzyłam na nią z pogardą.
- Nie masz sumienia. Ty go oszukujesz. Każdego oszukujesz.
- Hazza ? Kocham go. Walczyłam o niego i wygrałam. Ty poddałaś się wiec nawet się nie namęczyłam.
- Ja chcę moje dziecko i o nie będę walczyć. A on mnie nie obchodzi - splunęłam na nią. W parku czekałam na Louisa po którego zadzwoniłam. Szedł w naszą stronę. Chyba jego jedynego się bała, bo jej mina stężała.                                                  
- Spierdalaj stad żmijo - warknął i wziął mnie za ramię. Harry i CoCo szli w naszą stronę. On trzymał na rękach Nadine.
- Louis, chcę moją córkę - płakałam w jego tors.
- Pomogę Ci jak ty pomożesz mi.
- Jak?
- Musimy otworzyć mu oczy.
- Wiesz o tym że to bardzo ciężkie zadanie?
- Wiem.
- Moja córeczka.
- Renesmee musisz być silna. Dasz radę.
- Mama - przybiegła Coco. - Wracasz do domu? - Nie umiałam jej odpowiedzieć. Przytuliłam dziewczynkę i Louis mnie zabrał.Wziął mnie do swojego domu Byłam mu wdzięczna. Jemu i Mercedes. Cały czas miałam przed oczami Harry'ego z nią.
12:16
Ja
Skurwysyn. Nie chciałam go więcej widzieć. - Dziewczyny - Lou wszedł do salonu. - załatwię prawnika. Z tym nie ma problemu. Chodzi oto, że Rose siedziała za znęcanie się nad dziećmi. To jest przewaga. Nawet jakby zapłacił najlepsze mu adwokatowi to jest jeden plus. Poza tym trzeba mu udowodnić że to zdzira.
- Jest zbyt zapatrzony.
- Jest głupi. Od tego zacznijmy. Rose gra nim jak pionkiem w GŁUPIEJ GRZE.
- I co zrobisz, jak on woli z nią być ?
- Woli - prychnął. - Nie martw się Rene. Mała będzie twoja.  

~CoCo~

To dziwne...Teraz w domu  jest dziwnie. Wolałam tam ta mamę. Bawiła się ze mną. Czesała w warkocze i opowiadała bajki. A ta mama zabiera tylko na zakupy i robimy ciasteczka, albo zbieramy kwiaty. Tata się śmieje, a nie uśmiecha. Ale chciałabym tam. Czemu jest dziwnie inaczej? Ja nic nie rozumiem. poszłam do wujka Nialla.
- Pojedziemy do mamy?
- Przecież mama jest w domu.
- Wujku - popatrzyłam na niego. Ja mam pięć lat i umiem patrzeć.
- Słucham Cie CoCo ?
- Córciu ! - tatuś wrócił ! Poszłam do niego i przytuliłam się. W zasadzie to spędzałam czas z drugą mamą, ale z nim tylko rozmawiałam.
- Co dzisiaj robiłaś pszczółko ? - wziął mnie na ręce.
- Bawiłam się lalkami.
- I tyle ? Czemu ty w piżamie jesteś ?
- Nie umiem się sama ubrać.
- Gdzie mama ?
- Która?
- Rose.
- W pokoju, ale mam nie wchodzić. Puść tato, idę jeść ciastka.
- Daj buziaka. - Pocałowałam tatę w policzek i pobiegłam do kuchni. Długo wujka męczyłam, ale powiedział że jutro jak tata pójdzie do pracy. Jupi.

~Renesmee~


Tomlinsonowie i rodzice pomogli mi stanąć na nogi. Louis wynajął adwokata, a niedługo ma się zacząć sprawa przyznania praw rodzicielskich Nadine. Nie odpuszczę, bo to jest moja córka a ta ścierwa nie będzie się nią zajmować. Zresztą ona pewnie tego nie robi.