Rozdział 27

Odchylił moją bieliznę, którą miałam pod koszulą nocną. Pocałował delikatnie moją kobiecość.

Jest konkretny...Nie, nie mogę teraz myśleć. Westchnęłam głośno. Jego usta i język działają cuda.

A zwłaszcza kiedy jego język pracuje przy moim wejściu. Zaciskałam palce na kołdrze. - Harry..

- Hmm ? - mruknął powodując wibracje.

- Chodź tu do góry i we mnie wejdź.

- Nie mogę..

- Czemu? - jęknęłam.

- Dzidzia..- zassał najczulszy punkt. I chwile później doszłam prawie z krzykiem. 

- Dzidzia śpi.

- Nie kochanie.

- Proszę...

- Nie ulegnę.. To zbyt ryzykowne.

- Wcale nie. Seks w ciąży jest zdrowy.

- Nie w tym stadium.

- Czwarty miesiąc ?

- Prawie piąty.

- Więc można.

- Renesmee nie.

- Ale się uparłeś. Idziemy spać. Chodź. - Położył się obok mnie i czekał, aż przytulę. Mamrocząc pod nosem wtuliłam się w niego i zasnęłam. Rano na łóżku czekało na mnie śniadanie. Aww. Słodko. Zjadłam i poszłam się ubrać. CoCo jeszcze spała. Trochę mi się nudziło. Co ja miałam robić?

Która jest godzina ?! 6 ?! I loczusia już nie ma ?! No serio? Może niech on tam zamieszka. Zrobię mu piekło jak wróci. Zaprowadziłam małą do przedszkola i poszłam do Niall'a. On przytuli i pocieszy.

- Heeeej Renesmee ! Zestaw śniadaniowy ! - krzyknął i stanął przy ladzie gdzie siedziałam.

- Przytul.

- Ejj.. co jest ? - przytulił mnie.

- On bardziej kocha swoją pracę niż mnie.

- Nie mów tak. Po prostu jego firma kończy kolekcję zimową i Harry musi wszystkiego dopilnować.

- Oj dobra...Ale mi smutno.

- Jeszcze 3 dni i po wszystkim. CoCo w przedszkolu ?

- Tak.  - Pokiwałam głową.

- Masz. Jedz. - postawił przede mną talerz.

- Kochany jesteś.

- Wcale nie

- Jesteś, jesteś.

- Kieran pytał mnie kiedy możemy Was odwiedzić.

- Kiedy tylko chcecie.

- Boże ja się tutaj wykończę.

- Czemu?

- Bo każdy czegoś ode mnie chce.

- Oj..Przepraszam?

- Nie mówię o Tobie mała, spokojnie. - rzucił kartką papieru w jakiegoś chłopaka.

- Dzięki, że mogłam z tobą pogadać. Brakuje cie w domu.

- Zawsze możesz. Mi Was też brakuje.

- Nie masz wyjścia? Musisz tu?

- Mam wyjście.

- Jakie?

- No mogę do Was wrócić.

- Tak!

- Ale

- Co?

- Tutaj się spełniam.

- No dobra...

- Przemyślę to.

- Dobrze.

- Napijesz się czegoś ?

- Nie, dziękuję.

- Może jednak ?

- Nie.

- Spokojnie. - zaśmiał się.

- Niall? Kto jest mamą małego?

- Nie ważne.

- Och, dobra.

- To akurat moja prywatna sprawa.

- Nie wnikam przecież. Tylko spytałam.

- Spoko. - Uśmiechnęłam się i powoli wracałam do domu. Lubię spacerować pomimo tego, że od tego brzucha okropnie bolą mnie plecy. Chyba miałam szczęśliwe życie. Czego mi brakowało?

A no tak. Faceta. Bo mój zamieszkał w swoim biurze. Westchnęłam smutno. Poszłam do rodziców.

- Renesmee ? - mama  otworzyła mi trochę bardzo zaskoczona moją wizytą.

- Ja. Stęskniłam się.

- Ty w ciąży ? - wpuściła mnie do środka i przytuliła.

- Tak - wtuliłam się w nią.

- Gratuluję.

- Dzięki.

- Czemu jesteś smutna córeczko ?

- Bo Harry ma dużo pracy.

- To było do przewidzenia, że człowiek jak on będzie ją miał.

- Ale bardzo dużo.

- Wiem.. Tata ma nową pracę wiesz ?

- A gdzie ?

- Jest szefem ochrony w centrum handlowym. Propozycja sama przyszła wiesz ?! Teraz dobrze zarabia i nawet myślimy o remoncie..

- Cudownie. Naprawdę się cieszę.

- Twój pokój już wyremontowaliśmy.

- Ale przecież i tak tu nie wracam. Nie musieliście.

- Chcieliśmy.

- To miłe. Dzięki mamo. - znów się przytuliłam.

- Może nasz wnuk kiedyś będzie u nas nocował. - uśmiechnęła się. Usiadłyśmy i rozmawiałyśmy.

Koło 13 poszłam odebrać CoCo z przedszkola.

- Co dziś robiliście?

- Jakieś dzbanki z gliny. Nudaaa...

- A no tak.

- Głodna jestem mamo.

- Już - zrobiłam jej coś do jedzenia.

- Hej ! - poczułam buziaka na policzku. Harry ? Nie wierzę.

- A ty masz źle ustawiony zegarek?

- Chyba dobrze, a co ?

- Cieszę się, że już jesteś.

- Też się cieszę. 

- Głodny?

- Troszkę.

- To siadaj. - Usiadł przy wysepce i wziął CoCo na kolana. Podałam nam wszystkim obiad.

- Jutro idziemy na pokaz. - powiedział sadzając CoCo na krześle obok.

- Jaki pokaz?

- Mojej kolekcji zimowej.

- No dobra.

- Więc jedziemy na zakupy !

- O matko..

- O matko co ?

- Zakupy są nudne.

- Nie chcesz sukienki na jutro ?

- Mam sukienki.

- Nie chcesz nowej ?

- A tam te nie są nowe?

- Dobrze już.. - Zjedliśmy i posprzątałam.

- Usiądź, odpocznij w końcu. - mruknął odciągając mnie od sprzątania.

- Ja cały czas odpoczywam.

- Renesmee proszę Cie.

- No już, ostatni talerz. - Wziął mnie na ręce i zaniósł do salonu.

- Zrozum, że to już nie są żarty Renesmee. To 5 miesiąc, a nie 1.

- Wiem to. To nie choroba.

- Nie choroba, ale nie jesteś sama i musisz dbać też o malucha.

- Ale ja dbam - pogłaskałam swój brzuch.

- Nie wydaje mi się. - poszedł do kuchni.

- Ja wiem lepiej, to ja jestem w ciąży !

- Cicho. - Położyłam się na kanapie. Moje plecy. Dobra.. On miał rację. Będę odpoczywać.

Bo mi te plecy rozsadzi.

~*~

Siedziałam obok Harry'ego i oglądałam pokaz. Te ubrania były piękne. Wszystko tak ładnie zorganizowane. I wystąpił Ed. Kocham. Jacyś ludzie ciągle mi się przedstawiali i ze mną rozmawiali. Tak samo jak z CoCo. Biedna. Siedziała mi na kolanach. Przytuliłam ją.

- Mamo nudno tu.

- Ale to dla taty ważne.

- No wiem, ale mamo.. oni wszyscy mówią mi, że jestem słodziutka

- Bo jesteś - Zaśmiałam się.

- Niee

- Taak.

- Mamo ! - mruknęła jedząc lody. Pocałowałam ją w policzek. Mały skarb.

- Hazz?

- Tak kochanie ?

- Bo... Znaczy nie musisz...

- Mów.

- Mogę mieć do niej prawa?

- Porozmawiamy później.. - wskazał gestem na córkę.

- Dobrze.

- Powinniśmy wracać. Musisz odpocząć.

- Jest dobrze.

- Pewna jesteś ? Nie chcę, żebyś się męczyła.

- W porządku kochanie.

- Zjedz coś kotek.

- Dziwne, ale nie jestem głodna,

- Napij się herbaty, albo soku.

- Dobrze - wzięłam szklankę, która po chwili wyleciała mi z ręki kiedy poczułam kopnięcie. Hazz w sekundzie objął mnie w talii i podtrzymał. Nie umiem się przyzwyczaić do ruchów dziecka. To takie dziwne..

- Wracamy. CoCo !

- Tak tato?

- Idziemy do domu. Chodź. - Opuściliśmy budynek i wróciliśmy do domu. Hazz od razu kazał mi sie kłaść.

- Dobrze się czuję.

- Odpocznij. Przecież jutro poznamy płeć.

- A no tak... - Pocałował mnie w czoło i poszedł utulić CoCo Leżałam w łóżku, głaszcząc brzuch.

- Jestem. - położył się obok mnie.

- Przytul. - Objął mnie i pocałował. Zasnęłam w jego ramionach. Następnego dnia dowiedzieliśmy się, że to....

Jak myślicie ? Chłopczyk czy dziewczynka ? :)