Rozdział 3

- Organizuję bankiet.

- Myślałam, że ten dzień zaliczę do miłych. - Odgarnął mi włosy i założył coś na szyję. Poczułam na dekolcie chłód stali. Wisiorek.

- Dzięki - mruknęłam.

- Przestań się złościć Renesmee. Musisz się do tego przyzwyczaić. Wywróciłam tylko oczami. Ma tyle pieniędzy, ludzi do rządzenia, po co mu ja? Objął mnie w talii kiedy usłyszałam dzwonek do drzwi. Poprowadził mnie do nich. Otworzył jakimś ludziom. Stałam i tylko się witałam. Boże, co za nuda. Zawstydziłam się kiedy zaczęli przybywać najbardziej znani w Londynie ludzie. Gdy tylko zaczęły się rozmowy przy stole, poczułam się głupio. Skończyłam szkołe średnią i tyle. O czym mam mówić? Dlatego poszłam do łazienki. I siedziałam tam ze 30 minut. Do tego bolał mnie brzuch z nerwów. Poszłam się położyć. Za dużo atrakcyjni.

- Dobrze się czujesz ? - otworzyłam oczy. Kucał przy łóżku delikatnie głaskając mnie po włosach.

- Powiedzmy, że tak - szepnęłam w poduszkę.

- Już się skończyło. Zaraz do Ciebie przyjdę. - Przełknęłam ślinę.

- Nie trzeba. - Nie odpowiedział. Wyszedł. Zamknęłam oczy i próbowałam zasnąć.

Stres minął, a sen nadszedł. Odpłynęłam. Kiedy obudziłam się rano coś, a właściwie ktoś mi nie pasował. On spał przytulając mnie do siebie. Trochę nie rozumiałam. Sam mówił, że to moja sypialnia. Chyba, że przez moja miał na myśli nasza.. Wygrzebałam się z kołdry, podnosząc jego cięzkie ramię. Odetchnęłam z ulgą, stając na podłodze. A no tak. Pracuję. Ubrałam się i poszłam do wielkiej kuchni. Robiła wrażenie.

- Cześć. Jestem Niall. - jakiś chłopak wyciągnął do mnie rękę. - Gotuję dla tego frajera.

- Jestem Renesmee i nie wiem co to robię.

- Zgaduję po Twoim stroju, że sprzątasz i przechodzisz test.

- Dużo takich ten jego test przechodziłam? Wytłumacz mi - pomogłam mu sprzątać na blacie.

- Jesteś 3. Tamte dwie wyleciały po, albo i w czasie bankietu.

- Szlag... Miałam swoją szansę.

- Ja bym nie narzekał. Styles nie jest zły. Trzeba go po prostu złamać.

- Tak, ale Niall nie uważasz ze to chore? Tak po prostu mnie sobie wziął.

- On zawsze bierze co chce. Nie pożałujesz. Ja też nie żałuję.

- Przepraszam, ale ty nie musisz chodzić na nudne bankiety i ubierać sukienek. Kto je wymyślił?

- Nie, ale muszę się wszystkim zajmować.

- Idę sprzątać. Mogę? - pokazałam na pomarańcze.

- Pewnie. - Wzięłam owoc w palce, bo był pokrojony i poszłam sprzątać. Usłyszałam jego głos zanim go zobaczyłam. Schodził z jakimś przystojnym mulatem po schodach. Nie odezwał sie do mnie. Po prostu klepnął mnie w tyłek i wyszedł. Popatrzyłam za nim zła. Co ja jestem? Zajęłam się sprzątaniem kurzu.

Którego tu praktycznie nie było, ale okej. Nudziło mi się trochę. Nie miałam co robić. O , koszule prasowałam. Wrócił ten mulat. Popatrzyłam na niego składając materiał.

- Jestem Zayn. - wyciągnął do mnie rękę.

- Renesme.

- Harry wróci za godzinę. Kazał Ci założyć sukienkę i czekać w jadalni. Zjecie razem obiad.

- O niczym innym nie marzę - szepnęlam do siebie.

- Będziesz z nim miała dobre życie. On odpuści. Znam go od dziecka.

- Jasne - uśmiechnęłam sie słabo.

- Idź się ubierz.

- Mam godzinę.

- Nie pracuj.

- Czemu mam nie pracować?

- Bo nie musisz.

- Za coś zarabiam.

- On płaci za uczucie, a nie za sprzątanie.

- Uczucia są bezcenne.

- Gdyby Ciebie nigdy nikt nie kochał to też robiłabyś wszystko, żeby ktoś dał Ci uczucie.

- Może w końcu znajdzie ten jedyną.

- On chce Ciebie.

- Wiesz, że to nie ma kogo chce to będę miał? Serce wybiera.

- Daj mu szansę.- Poszłam się ubrać. Tym razem sama wybrałam. Podoba mi się. Przejrzałam się w lustrze i uśmiechnęłam

- Dzień dobry kochanie.- stanął w drzwiach garderoby.

- Cześć.

- Dostanę całusa ? - Pocałowałam go w policzek. Jak Zayn mówił...Aa ma na imię Harry.

- Usta mam tu. - wskazał palcem.

- Widzę. mam oczy - pokazałam.

- Więc całus.

- Wyczerpałam limit.

- Dostaniesz prezent.

- Znów? - Zrobił dzióbek. Westchnęłam i szybko go cmoknęłam a potem pobiegłam na dół. Złapał mnie w połowie schodów i niósł jak księżniczkę. Uśmiechnęłam się pod nosem. Zeszliśmy do jadalni.

- To dla Ciebie kochanie. - podał mi pakunek.

- Co to? - spytałam jedząc kawałek jabłka.

- Otwórz. - wziął mnie na kolana. Otworzyłam i myślałam, że go zabiję. Telefon. Nowiusieńki.

- Mam telefon. Dzięki.

- Masz nowy.

- Nie. Serio nie potrzebuje. Piękny prezent ale mi telefon potrzebny do dzwonienia. Nawet nie wiem jak się to obsługuje.

- Nauczę Cie. Zrób mi tą przyjemność i go przyjmij.

- Zabiję cię...- mamrotałam.

- Chodź zjemy, a potem Cie nauczę.

- Dobra juz dobra - usiadłam obok i zjadłam z nim obiad. Niall świetnie gotuje. Później usiedliśmy w salonie. Nauczył mnie wszystkiego.

- To fajne! - klikałam we wszystkie Buźki. Patrzył na mnie z uśmiechem.

- O a jak Przekręcam to się ekran Przekręca. Fajne.

- Jesteś taka urocza.

- Ja? Niee.

- Możesz wybrać co będziemy dziś robić.

- Znaczy...Ja no...Może spacer?

- Wybierz co chcesz.

- No to spacer. A potem się wymyśli. Możesz coś powiedzieć o sobie? Nawet się nie przedstawiłeś.