Rozdział 25

~*~

Chodziłam po domu i zbierałam zabawki małej. Wszędzie. Dosłownie wszędzie. Prosiłam, żeby mi pomogła, ale CoCo ostatnio się buntuje i słucha tylko Harry'ego. Nie wiem czemu. Nie kłóciłyśmy się. Siedzi sama na dywanie i się bawi. Nie mam siły. Można się wywrócić o te zabawki.

- CoCo ! Zbieraj te zabawki w tym momencie ! - Louis.

- Nie!

- CoCo mam powiedzieć tacie jak się zachowujesz ? Będzie zły !

- Tatuś nie będzie. Na mnie nigdy nie jest.

- Lou przestań, i tak nie posłucha. - Wziął telefon i zadzwonił do Harry'ego. Jak dał CoCo telefon to mała tylko wyjęczała przepraszam i zaczęła zbierać zabawki. Zdziwiona patrzyłam na nią.

- Coś ty mu powiedział?

- Prawdę. Że CoCo Cie nie słucha i zachowuje się jak księżniczka.

- Zawsze jesteś szczery do bólu. - pokręciłam głową. - A właściwie to co tu robisz? Chcesz coś do picia?

- Przyjechałem zobaczyć co tam u Was. Nie dzięki.

- Miałam pogratulować.

- Czego ?

- Bycia ojcem.

- Aaa.. dzięki.

- Aa proszę. Siadaj - wskazałam na kanapę. Usiadł.

- No i jak Wam się układa ?

- Dobrze. Nareszcie nie męczą go żadne problemy. Chyba że o czymś nie wiem.

- Pytam o Was, a nie o niego.

Westchnęła.

- No...Nas to metafora. Ja jestem tu z CoCo, a gdy Harry przychodzi to chce się nacieszyć córką.

- Przejdzie mu.

- Rozumiem go. W końcu to całe dwa lata.

- Przejdzie mu. Teraz się módlmy, żeby mi wyba

- Wypierdalaj stąd Louis.

- Harry. Zostaw go.

- Renesmee nie wtrącaj się.

- Harry daj spokój. Nie pomagałem Rose jasne? Pożyczyłem jej kasę bo mówiła o chorej matce. A że każdy uwielbiał ją to kto by nie ufał ? Ciebie podobno nie chciała martwić. A to że Później spierdoliła to nie moja wina.

- Co nie zmienia faktu, że mi o tym nie powiedziałeś.

- Pokłóciliśmy się wtedy.

- Teraz też się kłócimy.

- I właśnie tego nie chce. Zawaliłem. Przepraszam.

- Przez te wszystkie lata widziałeś jak cierpię i nic nie powiedziałeś.

- Wolałem aby tak zostało. To, że Cię oszukała zraniło cie jeszcze bardziej.

- Super myślenie Louis.

- Więc wyszło na to samo.

- Twoim zdaniem.

- Proszę Cię.

- Louis zawiodłeś mnie i to cholernie. Jak ja mam Ci ufać ?

- Powiedziałem ci już wszystko.

- Teraz jest troszkę za późno.

- Nie widzisz, że on żałuję?

- Renesmee nie wtrącaj się.

- Będę. To twój przyjaciel. Przyjaciół nie ma się od tak.

- RENESMEE !

- I przyjaciół trudno zdobyć - wyszłam z salonu. Nie będę słuchała tego jak on się na mnie wydziera. Usłyszałam za mną ciche kroki. CoCo. Odwróciłam się do niej. Kucnęłam wyciągając ręce.

Nie mogę jej podnosić, ale przytulać mogę.

- Boje się jak tato krzyczy.

- Ja też się boje.

- Pójdziemy zrobić ciasteczka ? - wtuliła się mocno.

- Tak słoneczko. Chodź - poszłyśmy do kuchni. Piekłyśmy ciastka. CoCo mieszała składniki. Gotujemy razem od kiedy Nialla nie ma. Zajął się wreszcie synem no i pracował w restauracji. Czasami nas odwiedzał.

Tak dziwnie było bez niego. Za to Zayn chyba się wprowadzi. O właśnie wszedł. Tamci dalej dyskutowali. Sypnęłam w niego mąką.

- A ty co ? Lepiej mi ciastko daj, a nie mąkę.

- To sobie zrób.

- Ja nie od tego jestem.

- Jasne.

- No tak. CoCo zrobisz wujaszkowi ciacho prawda ?

- Prawda!

- Moja kochana ! - Zrobiłyśmy mu ciastka. Siedział potem ze mną i CoCo w ogrodzie. Jest już jesień dlatego zrobiłam nam ciepłą herbatę. CoCo rozrzucała liście po całym ogrodzie. Było tak ładnie. Prawie ze idealnie.

- Dzięki. - Hazz usiadł obok mnie i wziął swój kubek.

- Wszystko dobrze?

- Ta, a u Was ? - poczęstował się też ciasteczkiem.

- A co ma być - mruknęłam.

- Nic marudo. - pocałował mnie w policzek. Wtuliłam się w niego. Położyłam rękę na brzuchu. Ale ono się ruszało. Już trochę gruba jestem. Hazz położył swoją rękę na mojej, spoczywającej na brzuchu.

Uśmiechnęłam się do niego.

- Weź wolne. Mam dość widzenia cie trzy czy cztery godziny dziennie.

- Kochanie w przyszłym tygodniu będzie normalnie.. Po prostu jedna z firm dostaje bardzo duże zlecenie i muszę nad tym zapanować.

- No dobrze. - westchnęłam.

- Kocham Was. - pocałował mnie krótko.

- A my ciebie.

- Tatusiu ! - przybiegła do nas CoCo. Wziął ją na kolana i przytulil, uważając aby nie wylać herbaty.

- Tatusiu kupisz mi pieska ? - o nie.. 

- Pieska? Ale wiesz, teraz będziesz mieć brata albo siostrę. Nie ma miejsca na pieska.

- Jak nie ? Tu jest dużo miejsca.

- Nie będzie czasu się nim zajmować. Ja pracuję. Ty chodzisz do przedszkola.

- Tatusiu.. - wzięła jego twarz w dłonie. On ulega. Trzymaj się Harry ! Ja nie chcę psa. Niech on się nie zgadza.

- Jak będziesz starsza Coco.

- Chcę teraz.

- Ale nie musisz mieć wszystkiego co chcesz.

- Ale Tatuś.

- Ale CoCo.

-Proszę.

- Renesmee co o tym myślisz ?

- Wiesz...pies to duży obowiązek.

- No tak, ale pies dobrze wpływa na rozwój dzieci.

- A zdajesz sobie sprawę, że jej się zaraz znudzi?

- CoCo taka nie jest.

- No dobrze.

- Dziękuję ! - dała nam po buziaku. Uśmiechnęłam się do nich. Po jakiejś godzinie wyszłam na spotkanie z Hope.

- Renesmee ? - spojrzała na mój brzuch.

- Dawno się nie widziałyśmy.

- Trochę.

- Idziemy?

- Taak. - Chwilę spacerowałyśmy po parku.

- I jak ci się układa z twoim chłopakiem?

- Dobrze, a Tobie widzę.. nienajgorzej.

- Będę mieć dziecko - uśmiechnęłam się.

- Zauważyłam.. gratuluję.

- Dzięki - uśmiecham się.

- Który miesiąc ?

- Czwarty już.

- Whow..

- Nom..

- I jak sie z tym czujesz ?

~~~~~~~~*~~~~~~~~~
Czytacie - komentujecie :)
Zapraszam http://vanillia-fanfiction.blogspot.com/