Rozdział 37

Wszedłem do domu. Renesmee od razu się przytuliła. Objąłem ją i pocałowałem w czubek głowy.

- Spokojnie.. Nie możesz się denerwować.

- Nienawidzę jej...Tak bardzo jej nienawidzę.

- Spokojnie maleńka.. Nie zagraża Ci. Nam..

- Chodź kochanie - pociągnęła mnie do kuchni. Przyłożyła lód do mojego policzka.

- Och przestań maleńka.. Nic mi nie jest. Teraz mi tylko głupio bo ją uderzyłem, ale zabrakło mi cierpliwości. Przyłożyła czoło do mojego.

- Więc nie będę przeciągać struny - zaśmiała się. Pocałowałem ją krótko. - Kocham cię. Czasem ta miłość boli.

- Przepraszam. - Przejechała palcami po mojej dolne wardze. Pocałowałem jej palec zanim go

zabrała. Uśmiechnęła się do mnie.

- Ma pan na coś ochotę panie Styles?

- Na ciasto czekoladowe.

- I będzie pan jeszcze słodszy.

- Renesmee wiesz, że nie będziemy się kochać aż do porodu ?

- Wiem. Tylko nie wiem dlaczego.

- Bo boje się, że zrobię dziecku krzywdę. Poza tym kochaliśmy się jak bylaś z Nadi w ciąży, a potem się źle czułaś.

- Nie czułam się źle, tylko byłam obolała.

- Na jedno wychodzi.

- Wcale nie.

- Renesmee dziecko jest ważniejsze niż orgazm.

- Wiem, ale dziecku nie stanie się żadna krzywda. Masz bardzo dziwne przekonania - zaczęła robić ciasto.

- Mam i powinnaś mnie zrozumieć.

- Rozumiem, rozumiem. - ściągnęła pierścionki wyciągając mąkę.

- Jezu.. - przestraszyłem się. - Myślałem, że chcesz mi zaręczynowy oddać.- Oparła ręce o brat i wybuchnęła śmiechem.

- Do trzech razy sztuka.

- Zostańmy przy dwóch. - pocałowałem ją w kark.

- Już cię nie zostawię.

- Słyszałaś moją rozmowę z Rose ?

- Nie, byłam w domu.

- A fragment zanim się na nią - walnąłem się w czoło i wybiegłem do ogrodu. O dzieciach zapomniałem. Siedziały w altance. Coco coś opowiadała malej. Miały czerwone od mrozu buźki. Zabrałem moje księżniczki do domu. Nadine zasnęła przytulona do poduszki na dywanie. Przykryłem ją kocykiem i pocałowałem w czółko. Do mnie za to przytuliła się CoCo.

- Pogramy w grę?

- Jaką córciu ?

- Jakaś planszową.

- Wybierz skarbie. - Pobiegła do swojego pokoju i przyniosła farmera. Uśmiechnąłem się do niej.

Usiedliśmy przy stole. Wdrapała się na krzesło i graliśmy. Rene przyniosła nam ciasto. Potem grała razem z nami. Fajnie jest spędzać czas z rodziną. Nie tylko praca, ale śmiech i zabawa z bliskimi. - Hazz przegrywasz - narzeczona cmoknęła mnie w policzek. - Baby cie ogrywają na farmie.

- Bo wieś to bardziej Twoje klimaty. - mruknąłem z uśmiechem.

- Pewnie! - wybuchnęła śmiechem. - Zawsze chciałam mieć konie, krówki i świnki. Co nie córka? - Coco zaśmiała się wesoło.

- Nawet nie ma opcji. - powiedziałem biorąc na kolana psa.

- Oj żartuje. Ale kota możemy mieć.

- Nie.

- Ale ja chce kota.

- Misiu mamy psa. - Zrobiła smutną minkę i rzuciła dwie kości.

- HA ! Wygrałem !

- Nie no ja się poddaje.

- Najgorzej. - skomentowała CoCo przybijając mi żółwika.

- Wolę monopoly.

- Jasneee !

- No. ale to i tak byś wygrał.

- Biznes to biznes nawet w grze. - uśmiechnąłem się głaskając psa.

- Jedz - zamknęła mi usta. Ze śmiechem jadłem ciasto. CoCo posprzątała i poszła po nową grę. Zobaczyłem moje maleństwo raczkujące w moją stronę. Wstała trzymając się mojej nogi i wyciągnęła rączki. Była taka zaspana. Najsłodsza.

- Tatuś - przytuliła się.

- Co maleńka ? - pocałowałem ją w czółko.

- Tuli. - Dałem małej smoczka i przytulałem. Mój skarb.. Usłyszałem dzwonek do drzwi.

Wziąłem córeczkę i poszedłem otworzyć.

- Podporucznik Danevert. Dostaliśmy zgłoszenie, że bije pan i zaniedbuje dzieci. - chyba się oplułem. 

- Słucham?! - Dobra Styles panuj nad sobą. - Niech pan wejdzie. Coco!

- Tak tatusiu ? - Renesmee patrzyła na mnie przestraszona.

- Czy któreś z tych dzieci wygląda na pobite i zaniedbane?

- Matka CoColline Styles złożyła zawiadomienie.

- Rose - prychnąłem. - No więc ta kobieta siedziała za maltretowanie dziecka. - Przytuliłem mocno moje córeczki.

- Ona kłamie - w mojej obronie stanęła brunetka. - Nasze dzieci są szczęśliwe.

- A kim Pani jest ?

- Matką ..- spojrzała na mnie.

- Kogo ? Tej małej ?

- Tak.

- Biją Cie ? - spojrzał na CoCo.

- Nie. - przytuliła się mocniej. - Kocham mamę i tatę. I Nadine i braciszka.

- Jakiego braciszka ?

- W brzuszku.

- A ta druga wygląda jakby dopiero płakała.

- Może dlatego że dopiero wstała?!

- Dobrze.. Będziemy robić kontrolę co jakiś czas. Nie możemy ignorować takich zgłoszeń. - wyszedł.

- Harry proszę, uspokój się..

-  Jestem kurwa spokojny.

- Kochanie - wzięła Nadine. Poszła do kuchni. Nakarmiła i wykąpała ją. Później Coco  bawiła się na dywanie z siostrą. - Hazz chcę adoptować Coco. Tak całkiem. 

- Po Nowym Roku skontaktuję się z adwokatem.

- A właśnie, dałeś mi jakieś bilety.

- No dałem.

- No właśnie.

- No i co ?

- Po co mają leżeć bezczynnie?

- Ja nie mogę Renesmee. - Wzruszyła ramionami. 

- Ja mówiłam ze najlepszym wyjściem jest oglądanie telewizji. Chodź do dzieci.

Coco <3 

- Chciałbym, ale to wycieczka na dwa tygodnie, a ja 2 muszę być w firmie.

- Tak, tak wiem - Zaśmiała się biorąc mnie za rękę. - Chodź panie prezesie. - Byłem niewyobrażalnie zły. Rose znów chciała namieszać. Znów usłyszałem dzwonek do drzwi. 

- Zaraz mnie coś trafi - Rene poszła otworzyć. Listonosz..

- Masz - podała mi listy.

- Dzięki. - rzuciłem je na stolik. Nadine ze smoczkiem raczkowała za pieskiem. Postawiłem ją i kazałem chodzić.

- Tata, nie. Bam.

- Córka, tak. Nie bam. - Renesmee śmiała się z naszej rozmowy. Mała tupała nogami.

Przeszedłem z nią przez cały pokój 3 razy. Jak chce to potrafi.

- Jeszcze raz maleńka.

- Mama! - wzywała pomocy.

- Nie ma mama. Będziesz chodziła czy Ci się to podoba czy nie.

- Hazz może już jej odpuść.

- Oj Renesmee ty ulegasz jej na oczy. - Wziąłem ją na ręce i pocałowałem w policzek. Złapała moją twarz w raczki i się uśmiechnęła. Dała mi buziaka. Jest słodka. Śliczna. Moja cała. Ale czegoś mi brakowało. Dałem ją Renesmee i poszedłem do pokoju CoCo. Leżała na łóżku i płakała.

- Córeczko..

- Ty chcesz mnie oddać tej złej mamie.

Do końca opowiadania zostało 12 439 słów :D <3 / M.H