Rozdział 34

- W małym mieszkaniu. Przeżyjesz?

- Nie wiem, ale może dam radę. - znowu się uśmiechnął. Ja też. 

- Jak ta kanapa?

- Co ?

- Czy sofa w salonie wygodna ?

- Średnio.

- Tak myślałam. - Poszliśmy do dzieci. Nadine od razu weszła mu na kolana, a Coco siedziała obok mnie oglądając bajkę. Usiadłam za nią . Zaczęłam czesać jej warkocza a ona jadła .

- Renesmee zjedz. - powiedział Harry. Harry, który pewnie nie jadł od 3 dni.

- Nie. Ty. - wbiłam w niego surowy wzrok.

- Jadłem.

- Jeszcze.

- Rene.

- Styles.

- Na serio nie jestem głodny. - i dlatego chudniesz w oczach.

- Zaczekaj - powiedziałam do małej i zaczęłam go karmić. Śmiał się z niechęcią jedząc pizzę.

Skończyłam i wytarłam mu buzię. Potem pocałowałam w policzek. Był zdziwiony, ale uśmiechnięty.

- Lulu - Nadine marudziła. Harry ją zaniósł i uśpił. Wzięłam jeden kawałek pizzy i też zjadłam, a potem sprzątnęłam. - Kąpiemy się? - Podniosłam Coco.

- Idź z tatą. - poszła do swojego pokoju. Poszłam do salonu i usiadłam na dywanie. Bawiłam się łańcuszkiem.

- CoCo jest strasznie szczera. - powiedział Hazz żeby przerwać milczenie.

- Tak. Po tobie - spojrzałam na niego. Jest strasznie zmęczony. Coś się z nim złego dzieje.

- Harry dobrze się czujesz? - Podeszłam do niego.

- Tak, dlaczego ? - spojrzał na mnie. Ma przekrwione oczy.

- Wyglądasz...okropnie - przestraszyłam się. - Co się dzieje?

- Nic.

- Hazz widzę. Nie jadasz, nie sypiasz. Nie pokutuj tak.

- Gdybym mógł to bym jadł i spał. Nie mogę to tego nie robię, a teraz wybacz, ale jest mi niedobrze.- poszedł do łazienki. Poszłam do sypialni i przygotowałam dla niego łóżko. Gdy tylko wyszedł z łazienki, tam go zaprowadziłam.

- Nie ma nawet takiej opcji Renesmee.

- Kładz się i ze mną nie dyskutuj Harry - ściągnęłam mu koszulkę i posadziłam go na łóżku. Przyniosłam mu wody, a do ust wcisnęłam proszki nasenne.

- Nie chce ! Renesmee przestań.

- Jesteś wrakiem człowieka. Ja też. Wiesz jak tam pusto w środku, ale musiałam się pozbierać dla dzieci. Jeśli nie dla dzieci to pozbieraj się dla mnie. - odgarnęłam loki z jego czoła. Przytulił mnie mocno do siebie i położył się. Usnął przyciskając mnie do swojego ciała, a mi było tak dobrze, że usnęłam razem z nim. Chyba obudziłam się pierwsza. Otworzyłam oczy i spostrzegłam, że leżałam na jego torsie. Spał spokojnie przez sen gładząc moje włosy. Nie chciałam wstawać ale...Powoli wymknęłam się z łóżka. W kuchni zrobiłam dla niego dość bogate śniadanie i zaniosłam. Postawiłam je na szafce. Nie wypuszczę go z łóżka jak nie zje.

- Dlaczego mnie zostawiłaś ? - mamrotał przez sen wodząc rekami po łóżku. - Nie kocham Rose. Kocham Ciebie. - jęczał przez sen. Patrzyłam na niego. Moja ręka głaskała jego policzek.

- Chcę Ci powiedzieć tak wiele, ale to nic nie zmieni nie.. nigdy nie będziesz z takim chujem jak ja. - zaciskał mocno powieki. Wyglądał jakby ktoś go torturował, a to jego własna psychika.

- Harry - szepnęłam. Widziałam jak to wszystko przechodzi. Czuł się winny. Bo był winny, ale zaślepiony. Odzyskał je po kilku latach cierpienia. Wychodził z depresji czując obecność Rose i CoCo. Teraz wpada w nią bo go odpycham. 

- Renesmee.. - usiadł na łóżku i schował twarz w dłoniach.

- Kocham cię. - Złapałam jego ręce i spojrzałam w jego oczy .

- Ja Ciebie też.. - oddychał niespokojnie

- Obiecaj mi. Tu. Teraz. Nigdy więcej...- oparłam czoło o jego czoło.

- Usłyszałaś co mówiłem przez sen.. przepraszam..dlatego nie chce spać.

- Obiecaj mi Harry, że już nigdy więcej nie zamkniesz dla mnie serca .

- Obiecuję.

- I zawsze będziesz.

- Nigdy nie chciałbym odejść.

- To brzmi jak przysięga małżeńska - Zaśmiałam się ocierając łzy. Przytulił mnie mocno. Słuchałam jak bije jego serce. Zamknęłam oczy.

- Dziecko nam płacze. - zaśmiał się i wstał.

- Zostań. Ja pójdę. Zjedz - cmoknęłam przelotne jego usta i poszłam do córki. Ale nie ucichła. Musiałam zanieść ją do Hazzy.

- Widzisz? Jest tata. - Na czworakach przeszła przez całe łóżko i usiadła obok niego. Spojrzał na nią, a ona uśmiechnęła się w ten uroczy sposób.. Po prostu to było takie cudowne. Usiadłam na łóżku obejmując rękoma nogi. Patrzyłam na nich. Harry jadł, a ona na niego patrzyła. 

- Tata ! - zaczepiała go. Włożyła mu paluszki do dołeczka w policzku.

- Co ty pieszczochu mały chcesz ? - skończył jajecznicę i podrzucił ją do góry. Zaśmiała się, a gdy ją opuścił zaczęła ciągnąc go za włosy.

- Mamusia.. - CoCo przyszła i się do mnie przytuliła.

- Cześć koteczku. Jak się spało?

- Dobrze, a Wam ? - dała ojcu buziaka. Nadine właśnie gryzła poduszkę.

- Już wiem. Jej zęby wychodzą i dlatego tak płacze.

- Nie. Ona płacze bo Wy się kłócicie. Przecież ona już ma zęby. - powiedziała CoCo.

- Tylko dwa.

- Ale ona mi powiedziała.

- Nie mogła ci powiedzieć . Jest za mała.

- Tak ? To czemu przy tatusiu nie płacze ?

- Bo jesteśmy tu wszyscy.

- Widzisz ? - tuliła się do mnie, a Nadine gryzła palec Hazza. Pocałowałam ją we włosy. Przerobiliśmy juz etap brania wszystkiego do buzi, to teraz gryzienie,

- Ał. - zabrał jej rękę, a ona wyglądała jak zbity pies.

- Tata - i zaczęła marudzić. Pochyliłam się i znów cmoknęłam go w usta. Uśmiechnął się i wziął ja na kolana. Szukała czegokolwiek, żeby gryźć. Został jej tylko smoczek. Miała monia i nie marudziła, a ja zrobiłam śniadanie dla Coco. W tym czasie Hazz kąpał malucha. Wyniósł ją ubraną w różowy dres. Zaśmiałam się tylko i wzięłam małą na ręce.

- Renesmee jak CoCo wychodziły zęby to tak nie płakała. Może trzeba to sprawdzić ? - usiadł obok starszej dziewczynki.

- To chyba zależy od dziecka.

- Mama am. - Nadi wypluła smoczka. Zrobiłam jej kaszkę i nakarmiłam ją. Zjadła wszystko co było dziwne.

- Dziecko zadziwiasz mnie. - I już wędruje do Harry'ego. Zakochana chyba.

- Robi mi się przykro...

- Czemu ?

- Woli ciebie. - Poszłam umyć się z jej jedzenia. Wzięłam szybki prysznic. Usłyszałam płacz Nadine. Jezu oszaleję. Zdążyłam ubrać bieliznę i pobiegłam do niej. Wierciła się po kanapie zjadając poduszki, Harry'ego i wszystko co miała pod ręką. Boże, te zęby nas wykończą.

- Chodź tu pieszczochu mały.. - Harry wziął ją na kolana i przytulił. Władowała sobie całą piąstkę do buzi. Była bardzo zainteresowana swoją rączką. Coco oglądała bajkę. Poszłam do komody szukając ubrań. Tutaj też parę miałam.

- Lubię to co widzę. - mruknął Harry.Pokręciłam głową wyciągając czarne spodnie i koszulę w kratę.

- Mama.. - Nadi patrzyła na mnie już bliska płaczu. Harry dał jej smoczka. Ubrałam się i wzięłam ją na ręce. Zaczęłam robić jakieś głupie miny, gadać od rzeczy  a ona się śmiała. CoCo z Harrym oglądali coś na laptopie.

- Co oni robią? Zobaczymy królewno?

- Tak. - wyciągnęła rączkę po smoczka. Dałam jej smoczka i usiedliśmy obok nich. Harry i CoCo oglądali kolory farb. Zielenie. Chociaż ona nie ma różowej obsesji

- Ten ładny.

- CoCo.. a różowy.. - przytulił ją.

- Tato!

- Harry!

- Bam! - Wszyscy zaczęliśmy się śmiać, a zwłaszcza Hazz. Coco pocałowała go w policzek, ja w drugi a Nadi dała buziola. Nadi potrafi usiąść Harry'emu na kolanach i tylko się do niego uśmiechać.

- Skarby, idziemy na spacer? - spytałam.

- Zimno jest strasznie.. Poza tym musimy jechać do domu. Zobaczyć jak remont.

- Dobrze..

- Chcecie jechać już teraz ?

- Tak. - Poszedł ubrać Nadine,a  ja CoCo. Później wyszliśmy. Idąc do jego auta, zobaczyłam że moje jest...spalone.

- Renesmee ? - Hazz spojrzał na mnie nie wiedząc o co mi chodzi.

- Mój...mój samochód - wydukałam podchodząc bliżej. O, nawet napis był. "Suka".

- Przykro mi.. - podszedł do mnie.

- Ja ją zajebie - wściekłam się.

- Spokój.. Bądźmy mądrzejsi.. Rozwiążę to w inny sposób. A auto kupię Ci nowe. - objął mnie ramieniem i zaprowadził do auta. Wsiadłam zła. Niecierpię jej. Boże jak ja jej nienawidzę.

Harry położył dłoń na moim udzie uspokajając mnie. Jechał powoli w stronę naszego nowego domu.

Położyłam rękę na jego i potarłam kciukiem. dobrze, że tu jest.

- Ciekawe ile się zmieniło.. - próbował odwrócić moją uwagę.

- Tak, ciekawe. - Chwilę później już tam byliśmy. Weszliśmy do środka. Miałam na rękach CoCo.

Byłam w szoku. Dom był już prawie gotowy. A to wszystko w jedną noc. Bynajmniej cały dół był już przygotowany.

- Jak ładnie - powiedziałam zdumiona. Byłam w szoku kiedy zobaczyłam pokój CoCo. Był.. Troszeczkę inny niż sobie wyobrażałam i całkowicie inny niż taki o jakim mówiła CoCo, ale po jej rekacji zgaduję, że właśnie taki miał być.

- Jest śliczny tato.

- Taki chciałaś ? - pocałował ją w czółko.

- Tak jest super. Dziękuję! - wtuliła się. - A pokażesz mi pokoik braciszka?

- Kogo ? - spojrzał na nią zaskoczony.

- No braciszka.

 - Nie będziesz teraz miała braciszka CoCo. Następna jest moja sypialnia. - powiedział otwierając drzwi. Bardzo, ale to bardzo mi się spodobała. Rozejrzałam się z uśmiechem.

- Ładna.

- Następna jest Twoja. - Przeszliśmy do pokoju obok. Zbierałam szczękę z podłogi. Nadi obśliniła Harry'emu cały kołnierzyk od marynarki. Tylko to zdążyłam zauważyć zanim mocno się do niego przytuliłam.

- Tak bardzo dziękuje.

- Nie ma za co.. Chcę, żebyś była szczęśliwa.

- Jestem szczęśliwa. Mam was.

- A my Ciebie. - pocałował mnie krótko. Zaśmiałam się, bo dziewczynki zakryły oczy.

- Jeszcze jedno.. - poprowadził nas gdzieś. Otworzył drzwi balkonowe, a ja oniemiałam.

- O matko - zakryłam usta. Piękny tunel róż rozciągał się przed nami.

- Harry to cudowne.

- Dalej jest jeszcze plac zabaw i miejsce na grilla czy coś. Róże są specjalne, będą kwitły przez cały rok. - uśmiechnął się.

- To bardziej przypomina drogę do ołtarza.

- Na to też przyjdzie czas skarbie. - postawił Nadine na ziemi i trzymał za rączki. Rozglądała się zszokowana chyba pierwszy raz stojąc. A potem się uśmiechnęła się i zaczęła uginać nogi.

- Stój dzielnie. - powiedział prostując ją.

- Tata...

- Córka.

- Jest idealnie - powiedziałam.

- Ciesze się. - podszedł do niego jakiś facet.

- Jutro skończymy wszystko.

- Świetnie się panowie spisali. Bardzo dziękuję.

- Nasza praca. Cieszę się, że się podoba - odszedł. Hazz kucnął tak, że Nadi była między jego nogami. Desperacko próbowała usiąść, ale on jej nie pozwalał.

- Tata!

- No co ?

- BAM!

- Bam nie. Stoimy.

- Tata bam.

- Córka nie.

- Ale reżim.

- Nie wiem jak Tobie, ale mnie zaczęło trochę męczyć noszenie jej na rękach bo już o,5 kg nie waży.

- Lepsze noszenie niż wstawanie w nocy w najgorszym okresie.

- Wybacz. - Popatrzyłam na małą i już po jej minie widziałam, że trzeba ją przewinąć.

- Co ? - Harry spojrzał na mnie.

- Chyba musisz ją przebrać. - Pokiwał głową i wziął ją do domu.

~*~

Pojechaliśmy do moich rodziców. Chcieliśmy zaprosić ich na święta. Harry był strasznie zdenerwowany.

- Spokojnie.

- Oni o wszystkim wiedzą ?

- No przecież wiedzieli że ..

- Że co ?

- O tym co się stało.

- Twój ojciec mnie zajebie. Może pójdziesz sama..

- Poczekaj w aucie.

- Ok. - zaparkował pod kamienicą. Pocałowałam go w policzek i wzięłam torebkę.

- Powodzenia. - Wysiadłam i poszłam do mieszkania.

- Cześć.

- Cześć córeczko. - mama mnie przytuliła.

- Chcę was zaprosić na święta.

- Do Twojego mieszkania ?

- Nie, do domu.

- Aż tak Ci się powodzi ? - zażartował ojciec.

- Tato...tylko się nie denerwuj.

- Wróciłaś do męskiej dziwki ?