Rozdział 41

Wziąłem dziewczynki i poszliśmy do domu. Nadi nie była zapłakana jak ją odbierałem. Aż dziwne. A w domu od razu zasnę. Zrobiliśmy sobie z CoCo kolację.

Nadine <3

- Oglądamy tato?

- Co córeczko  ?

- Bajkę.

- A nie chcesz iść spać ? - Pokręciła głową.

- Wybieraj. - dałem jej pilota. Wybrała Shreka. Niby oglądałem bajkę, ale myślami byłem gdzie indziej. Zawsze mam jakieś problemy. Chcę w końcu spokoju. Usypiałem. Coco się do mnie przytuliła. Zasnęliśmy razem na kanapie. W środku nocy odniosłem ją do łóżka. Potem rozebrałem się i położyłem u siebie. Elektryczna niania  nie dała mi zasnąć bo Nadi coś marudziła. Nie męczyłem się. Wziąłem ją do siebie i spałem z nią.

~*~ 

Maluch patrzył na mnie gdy wnosiłem go w nosidełku do domu. Mam syna. Wreszcie mam syna.

Thomas jest zdrowy i śliczny. No i mój.. znaczy nasz.

- Wreszcie w domu - usłyszałem Rene.

- Zrobiliśmy z tatkiem ciasteczka mamusiu ! - uśmiechnąłem się słysząc CoCo.

- Jeju jak fajnie. Chodź do mnie. - Odniosłem syna do łóżka i wróciłem na dół. Zdjąłem Nadi buciki i patrzyłem jak z uśmiechem IDZIE do salonu. Wreszcie chodzi. W końcu już ma prawie dwa lata. Nawija tak, że nikt ci nie rozumie.

- Tatusiuu !

- Tak?

- Na rączki ! - biegała po całym domu. Od kiedy postawiła pierwszy krok skończyła się spokojna Nadi. Wziąłem ją. Byleby czegoś nie stłukła. Przytuliła się i patrzyła na Renesmee. Ta sprzątała zabawki i ubranka.

- Mama.

- Tak słońce? - wzięła ją.

- Nudzi mi się mamo.

-To co robimy?

- Nie wiem.

- Chodź -usiadła z nią na dywanie. Obie conversy miały takie same. Mała siedziała między jej nogami. Bawiły się, a ja usiadłem z CoCo.

- Za niedługo do szkoły córeczko.

- Boję się.

- Nie ma czego.

- A Kieran też?

- Tak

- Fajnie.

- Co dzisiaj robimy na obiad ?

- Idziemy na pizze.

- Nie. Rozmawialiśmy o tym. Nie będziecie tego świństwa jadły.

- Zrobię - powiedziała Rene. - To co innego.

- A róbcie co chcecie.

- Nie - jęknęła słysząc płacz. Poszła na górę. Nadi goniła psa. Biedny.. Rozmawiałem z Coco gdy usłyszałem zbite szkło. Poszedłem tam. Na podłodze leżał wazon, a obok stała Nadine i patrzyła w sufit. Udawała, że nic się nie stało. Jak zawsze. Uciekła mi.

- Nadine.

- Tata.

- Chodź no tutaj.

- Bawię się.

- Chodź tu. -Przyszła do mnie jak sekutnica.

- Prosiłem Cie o coś. Żebyś uważała jak chodzisz.

- Niom.

- Co się mówi ?!

- Oj no.

- Nie ma oj no.

- Odsuń się bo w to wejdziesz - Renesmee sprzątnęła szkło. Denerwuje mnie trochę. Zachowuje się jakbym nie umiał własnymi dziećmi się zająć.

- Pseplaszam. - Pocałowałem ją w czółko i otworzyłem im drzwi do ogrodu. Wyszła z CoCo i pieskiem. Bawiły się wesoło śmiejąc. Objąłem Renesmee w talii i oparłem brodę na jej czole.

- Jeszcze dwójką. - Zaśmiała się.

- Co ?

- Ma być 5.

- Może 10 ?

- Piątka. Zobaczymy jeszcze.

- Zobaczymy.

- Żartowałam

- Czyli 10 ?

- Harry! - Zaśmiałem się całując jej kark. Patrzyliśmy na nasze córki.

- Nadine ma charakter po mnie.

- Tak, Coco też..

- CoCo ? Nie.

- Lepiej, żeby tak.

- Przestań Renesmee. Rose po prostu zachorowała. Wcześniej była całkiem inna.

- Ładne te róże. - Pokręciłem głową i poszedłem do dzieci. Cały czas jestem w kontakcie z lekarzami Rose, a za 2 dni mam się z nią spotkać. Nareszcie przeszła jej ta obsesja. Kiedy ostatnio rozmawiałem z nią przez telefon powiedziała mi też, że chce naprawić relacje z CoCo.  Ale chyba nie jak matka. Nie można tak jej mieszać.

- Tatusiu ! Na rączki ! - Nadi prawie mnie wywaliła. Boże ona ma siłę jak torpeda.

- Co mała ? - podrzuciłem ją jak już złapałem równowagę.

- Psytul tatuś - Przytuliłem ją mocno.

- Mój pieszczoch malutki.

- Am.

- Nie Am tylko " Jestem głodna tatusia ".

- Am tatusiu.

- Jestem..

- Jeśtem.

- Głodna.

- godna jeśtem!

- Zaśmiałem się i zaniosłem ją do domu. Razem z CoCo umyły rączki i usiedliśmy przy stole. - Zjedliśmy razem pizzę tak jak chciały. Potem wziąłem córki na spacer. Renesmee chciała zostać.

Ktoś musiał z małym. Poszliśmy na lody. Trzymałem młodszą na kolanach, a starsza siedziała obok.

- Hej.. możemy ?  - spojrzałem na Nialla.

- Jasne.

- Kieran ! - razem z CoCo pobiegli na mały plac zabaw.

- Jak tam syn?

- Zdrowy, śliczny.

- Gratuluję.

- Dzięki.. a u Ciebie.. jak ?

- dobrze jak widzisz

- Pozbierałeś się po Rose ?

- Taak.

- To dobrze.

- Podobno wychodzi z wariatkowa.

- To nie jest wariatkowo tylko szpital. I jeszcze nie wychodzi. Zakończyła pierwszą fazę leczenia.

- Dobra, ważne żeby jej pomogło i nie robiła scen.

- Może pojedziesz ze mną do niej ?

- Mogę jechać.

- To pojutrze.

- W porządku.

- Przyjadę po Ciebie. - Nadi poszła do niego na kolana. Godzinę poźniej wróciliśmy do domu.

*** Epilog *** 

- Ta czy ta? - spytałam Mercy. Wskazywałam na dwie suknie ślubne. Dopiero po 7 latach zostanę jego żoną. Niezły staż.

- Ta.

- Okay, niech będzie.

- Co ty taka ?

- Po prostu trudny wybór.

- Nie jesteś szczęśliwa ?

- Jestem. Ale ślub nic nie zmieni.

- Zmieni zmieni.

- Co?

- Zobaczysz.. To takie inne uczucie.

- No dobrze.

- Już wszystko ? Trochę mi się spieszy..

- Jasne, leć.

- Chyba, że chcesz iść ze mną i Rose na kawę.

- Mogę iść

- Hej Wam. - Rose cmoknęła Mercy w policzek,a  mi posłała ciepły uśmiech.

- Cześć - uśmiechnęłam się

- Idziesz z nami Re ?

- A mogę?

- Jasne. -Poszłyśmy we trójkę na kawę. Było miło. Rose bardzo się zmieniła. Od kiedy się wyleczyła z dziwnej obsesji, normalnie ze sobą rozmawiamy. Nawet ma męża. Po dwóch godzinach rozstałam się z dziewczynami. Wróciłam do domu. 14 letnia Coco wpierdzielała chrupki oglądając tv. Korzystała z tego, że Hazza jest w pracy. Nie pozwala im jeść takich rzeczy.

Nadi wraca z Harrym po pracy, bo jej prywatna szkoła na którą się uparł jest strasznie daleko. Chodzi tam razem z Tommym, który własnie zaczął pierwszą klase.

- Jak było w szkole? - ona chodzi do normalnej. Usiadłam obok.

- Nuda

- Jak zawsze nie.

- dostałam pałe z matmy.

-Więc musisz ją poprawić.

- No. I te 3 inne.

- Coco, to nie jest zabawa tylko szkoła. Nie możesz tego olewać.

- Nie mów tacie ok ?

- Ciągle mam nie mówić i co z tego? Popraw.

- Poprawie. Jutro idę z Rose na zakupy.

- Daj to - zabrałam jej chrupki i poszłam odgrzać obiad.

- Tak tatusiu ? - usłyszałam mojego synka. O czymś z Harrym rozmawiali. Poszłam do nich. Cała trójka dostała buziaki. Harry ostatnio mnie denerwuje. Ma okres rozkazywania.

- Chodźcie na obiad - powiedziałam od razu zanim zacznie gadać.

- wychodzę dziś wieczorem. - powiedział Hazz siadając obok CoCo.

- Kawalerskie czy jak

- Kolacja.

- Spoko.

- Do ślubu jeszcze 2 tygodnie, wtedy będzie kawalerski.

- Dobrze, dobrze. Tommy nie baw się jedzeniem.

- Nadine nie pisz sms'ów przy stole.

- Maybelly przyjdzie.

- Posprzątaj w pokoju Nadine.

- Mam posprzątane ojcze.  - zaczęły swoją grę. Coco wstała dziękując za obiad. Obie poszły na górę.

- Co dzisiaj robiłaś ? - zapytał pijąc kawę.

- To i owo - włożyłam talerze do zmywarki. - Z dziewczynami na zakupach byłam.

- Z jakimi?

- z Mercy i Rosie.

- A.. to nieźle. - wstał i rozwiązał krawat.

- A co to za kolacja?

- Z Rose.

- Aha - wzięłam się za sprzątanie.

- Jezu o co Ci chodzi ?

- O nic. Odpowiadam.

- Obraź się najlepiej.

- Tak, tak jak ty jak nie jest po twojej myśli. Idź boże czy ci bronie?

- O co Ci ostatnio chodzi Renesmee ? Jezu o wszystko masz wonty ! Nawet nie chcesz ze mną sypiać.

- Ja? Jasne. To ty każdemu rozkazujesz. Ja tylko godzę się na wszystko  byleby się nie kłócić.

- Taa.. pewnie. Od kiedy powiedziałem Ci, że mam w dupie kolor kwiatków na ślubie jesteś na mnie obrażona.

- Czekam, aż powiesz ze masz w dupie cały ślub.

- Wiesz co ? Mógłbym wziąć z Tobą ślub w piwnicy. Byleby być Twoim mężem, ale jeżeli ważniejsze są kwiatki to się w nie baw. Wychodzę. - nawet nie tknął obiadu.

- Pewnie, wychodź. - też byłam zła. Z synkiem odrabiałam pracę domową, a potem pomagałam Coco. Wreszcie zrozumiała matmę.

~Harry ~

- Hej Rosie. - przytuliłem dziewczynę.

- No cześć.

 - Co chcesz zjeść ?

- Szef kuchni dzisiaj rządzi - zaśmiała się mówiąc o Niallu, którego jest ta restauracja.

- Ślicznie wyglądasz. - uśmiechnąłem się do niej i usiedliśmy przy barze.

- Dziewczyny mnie wymęczyły dzisiaj.

- To znaczy ?

- Zakupy - zaśmiała się.

- Nadal je lubisz ?

- Jak mam czas.

- O proszę. To co takiego się dzieje, że ty czasu nie masz ? - od kiedy wróciła z leczenia przyjaźnimy się. Czasami wychodzimy na miasto z CoCo.

- Pracuję? - wzięła szklankę soku i wypiła.

- Od kiedy ?

- Od dawna. Ale mnie słuchasz.

- Wybacz Rose, mam dzisiaj zjebany dzień i nie bardzo łączę wątki. - schowałem twarz w dłoniach.

- Co się stało ? 

- Nie wiem czy dojdzie do ślubu z Renesmee.

- Boże - jęknęła. - Harry weź się ogarnij i nie odstawiaj przedstawień dobra? Stresujecie się, planujecie, a to że wystąpi kłótnia nie oznacza żę macie z wszystkiego rezygnować. A ty masz ciężki charakter i obie to wiemy. Poza tym po prostu hormony też robią swoje. Nie widzę powodu, abyście rezygnowali. Dojdźcie do porozumienia, bo wiem że ją kochasz. Wszyscy dużo przeszliśmy, abyśmy mogli być w końcu szczęśliwi.

- Rose ona nie chce nawet ze mną sypiać !

- Sam wyznaczyłeś takie zasady Harry. - patrzyła na mnie rozbawiona.

- Jakie zasady do cholery ?!

- Że nie chcesz dziecku krzywdy zrobić - śmiała się.

- Ona nie jest w ciąży Rose.

 - Nie powiem, bo to prezent.

- Rose, ona ma okres więc.. raczej nie jest w ciąży. Mam nadzieję, że nie.

- Sama sobie nie zrobiła. Ale ja nie wiem. Skoro by ci nie powiedziała to nie chce żebyś wiedział, a ja nie mam 100% pewność. Druga opcja jest taka, że chce abyś uszanował czystość przed ślubną. Wytrzymasz, a w noc poślubną będziesz bardziej spragniony.

- Czystość ? Do cholery rozdziewiczyłem ją 8 lat temu !

- Tak, ale to przed ślubem ...no taki celibat. też tak miałam.

- Bez urazy, ale tobie się przydał..

- Po prostu się uspokój. Wytrzymasz dwa tygodnie. Boże kochany, robisz dramy o byle co Harry. - Oparłem głowę o ramie dziewczyny.

- Rosie ? Ale nadal jestem seksowny coo ? - Wybuchła jeszcze większym śmiechem prawie spadając z krzesła.

- Tak, tak Harry dalej - pogłaskała mnie po włosach.

- Ale ruchałabyś ?

- Mam lepszego.

- Rose ! - jęknąłem.

- O jedzonko - wyciągnęła ręce po talerz od Nialla.

- Metr od Rose - pogroził mi.

- Boo ? - objąłem blondynkę ramieniem. Wszyscy się zaśmialiśmy. Zjedliśmy kolację i rozmawialiśmy. Wreszcie się odstresowałem. Wróciłem do domu. Dzieci na dywanie z kocami oglądały "Auta". CoCo siedziała na górze i uczyła się matematyki. Renesmee była w kuchni. Paliły sie tylko dwie świeczki. Cięła kokardki i przyklejała je na wizytówki na stół.

- Hej. - pocałowałem ją w czubek głowy.

- Proszę, nie gniewaj się już - odłożyła nożyczki mocno do mnie przytuliła.

- To ty jesteś zła na mnie.

- Już nie.

- Jesteś w ciąży ?

- Co?

- Pytam czy jesteś w ciąży.

- Nie - odparła zdziwiona. Odetchnąłem z ulgą.

- A co ty tu... teraz robisz ? - spojrzałem na stół.

- Bawię się w plastyka  - Zaśmiała się. Podała mi jedną gotową wizytówkę. akurat na tej napisane było "Hope Malik".

- Mogłaś to też gdzieś zamówić. Gdzie CoColline ?

- Nie chciałam.

- CoCo nie może Ci pomóc ? 

- Uczy się.

- Aha.. Renesmee byłbym wdzięczny gdybyś przestała przede mną ukrywać oceny CoCo.

- Nie chciałam ukrywać. Chciałam być tez lojalna wobec córki, bo mnie oto prosiła.

- Jeżeli nie poprawi tego w ciągu tygodnia to obetne jej kieszonkowe.

- W porządku.

- Pomóc Ci w czymś ?

- Jeśli chcesz.

- Co mam zrobić  ?

- Siadaj - pokazała na krzesło obok mnie i dała mi nożyczki.

- Dajesz mi ostre narzędzia ?

 - Kochanie  - zaśmiała się.

- No ok. - Pocałowała mój policzek i robiliśmy to razem, pijąc wino.

- Nadine, Tommy do spania ! CoCo chodź do mnie na chwilę. ! - Młodsze rodzeństwo poszło na górę, a córka zeszła do nas.

- CoCo jak tam w szkole ? - wziąłem ją na kolana. Zawsze będzie moją małą córeczką.

- No dobrze... - mruknęła.

- Taa ? Dzwoniła do mnie Twoja wychowawczyni.

- Oj... - odpisała na smsa. Zabrałem jej telefon.

- Masz 3 jedynki z matematyki, 2 z angielskiego i 2 z chemii. Masz chłopaka ?

- To je poprawię, Jezu nie ważne.

- CoColline odpowiedz. Masz chłopaka ?

- Może.

- Czyli tak. Jak się nazywa ? 

- Boże mam chłopaka. Luke.

- A czemu ja go nie znam ?

- Bo tak.

- A Rose zna. To chyba trochę nie fer. CoCo.

- Rose nie zna, znaczy znała. Williama, Asha i Jake'a.

- Co? 

- To jej czwarty - wytłumaczyła mi narzeczona. - Ale ja też go nie znam.

- Tato - mała jęknęła.

- CoCo ! Nie no ja się obrażam. Do spania. - oddałem jej telefon. Wystawiła mi język i pobiegła na górę. Wziąłem Renesmee na ręce i zaniosłem do sypialni. To była długa i gorąca noc.  Objąłem ją i zasnęliśmy.

KONIEC

M.Horanson :

Chciałam Wam bardzo podziękować za wszystkie komentarze i wyświetlenia. Również za chwile wsparcia, ciepłe słowa <3 To wiele dla mnie znaczy. Chcę też bardzo podziękować Skyfallgirl za współpracę na tym blogu, pomimo chwili kiedy nie mogłysmy się dogadać współpraca z nią to prawdziwa przyjemność. Życzę Wam wszystkim ciepłych, rodzinnych Świąt Bożego Narodzenia i Szampańskiego sylwestra ! <3 Kocham Was ! <3

Skyfallgirl : 

Fajnie było być Renessme. Nienawidzę rose. Przezywalam wszystko osiem tysięcy bardziej niż Monika, ale wierzę w to że ma sumienie. Mam nadzieję, że Shades tez wam się spodoba.

Rozdział 40

- Co?! - krzyknęłam. - Objął ją ramieniem spojrzał mi głęboko w oczy i wtedy zrozumiałam. Podpuszcza ją. - Rosie kochanie.. wiesz jak wiele mogę Ci dać. Potrzebujesz pieniędzy, żeby tak nieziemsko wyglądać, a co Niall może Ci zapewnić ?

- Nie za wiele...- przyznała  mu rację. - Zrozumiałeś to w końcu.

- No właśnie kochanie.. wiedziałaś, jaki jestem o Ciebie zazdrosny..

- A ja o ciebie.

- To co wrócisz do mnie ? - Jak on ją pocałuje to go zajebie.

- A pozbędziesz się jej? - ona jest naprawdę chora. Chora miłość.

- Tak. Jej i dzieci. Będziemy sami. - Jest też zdesperowana bo łatwo w to wszystko wierzy. Przytuliła się do niego.

- Kochana, słodka, głupia Rose.

- Ale twoja.

- Nie skarbie. Kłamałem.

- Nie!

- Tak Rose. Nie kocham Cie. Chciałem tylko pokazać Niallowi jaka jesteś. - Wrócił do mnie i przyciągnął do swojego boku. Wtuliłam się w jego ramię. Niall nie wiedząc co powiedzieć, wyszedł

Rose patrzyła na Hazza z miłością i nienawiścią w jednym.

- Proszę, niech ona wyjdzie - szepnęłam. Za dużo nerwów na dzisiaj. Bolał mnie brzuch. Bardzo.

Nawet nic jej nie powiedział. Złapał ją za ramie i wywalił za drzwi, a mnie zaniósł do łóżka. Skuliłam się mocno. Boże jak boli.

- Renesmee oddychaj spokojnie, spróbuj zasnąć

- Nie mogę - jęknęłam. Poszłam szybko do łazienki. Obmyłam twarz woda i zobaczyłam, że moje spodnie robią się czerwone. Harry zadzwonił po karetkę. Sam musiał zostać z dziećmi. Bałam się.

Nie mogłam stracić dziecka .

~ Harry ~

Zostawiłem dzieci z Zaynem i pojechałem do szpitala. Wszedłem do sali Rene, gdzie mnie skierowano.

- Hej.- pocałowałem ją w czoło. - Jak się czujesz ?

- Już dobrze.

- Co z dzieckiem ?

- W porządku.

- Ciesze się.

-Ja też...Zabierz mnie do domu.

- Nie mogę. Lekarz nie pozwolił.

- Ja chcę.

- Renesmee życie dziecka jest zagrożone. Zostań tutaj na kilka dni. Proszę Cie.

- Dobrze.

- Kocham Cie skarbie. - trzymałem ją za rękę, a drugą dłoń położyłem na jej brzuchu.

- Ja ciebie też kocham.  Nie dam go skrzywdzić.

- Mam nadzieję. CoCo chciała do Ciebie przyjechać.

- Kochane dziecko.

- Nadi nie wie gdzie jesteś i Cie szukała.

- Możesz je potem przywieźć?

- Postaram się. - pocałowałem ją krótko. Uśmiechnęła się do mnie. Już było dobrze.

- Zostawiłem dzieci z Zaynem.. jak myślisz, dom jeszcze stoi ?

- Ciężka sprawa. - Uśmiechnąłem się. Siedziałem z nią jeszcze dwie godziny, a potem zabrali ją na badania. Wróciłem do domu. Nadine oczywiście dawała koncert.

- No ja cię proszę, ojciec zaraz wróci.

- Córcia czego ryczysz ? - wszedłem do salonu, a na twarzach CoCo i Zayna zobaczyłem ulgę.
- Masz - Wyciągnął do mnie ręce.  Wziąłem córkę. Czemu ona płacze jak tylko mnie nie ma ? To zaczyna się robi męczące. Znaczy no ja wiem, że jestem super i tak dalej, ale bez przesady. Przytuliła się do mnie i uspokoiła.

- Maluchu.. - popatrzyłem jej w oczy

- Cio?

- Co ty taka beksa? - Wzruszyła ramionkami.

- Wiesz, że nie możesz płakać ? Bo tatusiowi jest smutno jak płaczesz.

- Dobzie.

- Głodne ? Dzięki Zayn. - mój przyjaciel wyszedł.

- Tak!

- Co chcesz na obiad CoCo ? - zabrałem obie do kuchni.

- Spaghetti.

- Dobrze skarbie. A spróbujesz nakarmić Nadi ?

- Dobrze. - Dałem jej kaszkę i posadziłem małą w krzesełku. Coco karmiła ją ostrożnie. Mała o dziwo nie rozrabiała. Zaczyna coraz więcej mówić i rozumieć. Jedyne czego nie chce robić to chodzić, ale ją przekonam.

- Zjadła tatuś.

 - Super księżniczko. Teraz możecie się zamienić. - postawiłem na stole obiad dla siebie i CoCo.

- Chyba wolę jeść sama - zaśmiała się. Nadi siedziała pod stołem i bawiła się z pieskiem.

- Po obiedzie pojedziemy do mamy.

- Tak? Super. Ale braciszkowi nic nie jest? 

- Nic. Ale nie wiem czy to braciszek CoCo.

- Ale ja chcę..

- Też bym chciał, ale nie ode mnie to zależy. - pocałowałem ją w bok głowy.

- Będę bardzo chcieć.

- Kochana jesteś - Uśmiechnęła się do mnie i jadła. Też byłem głodny. Zjadłem swoją porcję, a potem wyjąłem roześmianą Nadi spod stołu.

- Hał, hał.

- Do mamy jedziemy i to nie jest hał hał tylko piesek.

- Kundzio.

- Co ?

- Kundel - podpowiedziała mi starsza.

- Jaki kundel CoCo ?

- Bajkę oglądałyśmy. Zakochany kundel.

- A jak wasz piesek ma na imię ?

- Misio.

- Serio ? Bo Nadine nie umie nic innego powiedzieć ?

- Nie, wygląda jak misio.

- Słodko. Mi tam przypomina lwa. - ubierałem Nadi. Coco sama się ubrała i pojechaliśmy.

- Renesmee mogę u Ciebie zostawić na godzinę dziewczynki ? - spytałem.

- Jasne, a gdzie jedziesz?

- Spotkać się z Zaynem.

- Okay.

- Będę za godzinkę. - pocałowałem wszystkie 3 i wyszedłem. Pojechałem do parku gdzie czekała na mnie matka Rose.

- Dzień dobry Harry.

- Dzień dobry. Dlaczego wymaga pani ode mnie tego, że namówię Rose na leczenie ?

- Bo się o nią martwię. To już jest wariactwo.

- Wie Pani ile krzywdy Rose nam wyrządziła. Przez dwa lata wychodziłem z depresji. Cierpiałem. Teraz próbuje zepsuć moją rodzinę. Kochałem ją jak nikogo i zrobiłbym dla niej wszystko, ale nie po tym wszystkim.

- Proszę, tylko to.

- Moja narzeczona jest w ciąży. Wścieknie się jak się dowie, że spotkałem się z Rose.

- Nie wiem co robić.

- Niech ją po prostu Pani na leczenie wyśle. Popełniłem błąd wyciągając ją z więzienia.

- Postaram się. Dziękuję za spotkanie Harry.

- Dziękuję i przepraszam. Mogła Pani być teraz moją teściową. - pokręciłem z niedowierzaniem głową.

- Mam nadzieję, że jesteś szczęśliwy .Zawsze cię lubiłam.

- Jestem szczęśliwy. Jeżeli chciałaby Pani odwiedzić CoColline to zapraszam. Zawsze jest Pani w moim domu mile widziana.

- Dziękuję.

- Gdyby potrzebowała Pani pieniędzy na leczenie Rose to proszę mi powiedzieć..

- Dobrze..

- Do widzenia.

- Do widzenia. - Wróciłem do szpitala. Nadine i Coco leżały obok Rene.

- Co tam dziewczyny ? - Nadi od razu musiała być u mnie na rękach.

-Taaaata.

- Cooo ?

- Kocham.

- Kocham Cie tatusiu. Powtórz.

- Kocham tata.

- Też Cie kocham maleńka.

- A mnie ktoś kocha?

- Ja.

- Aww. 

- Powinnaś odpocząć.

- Odpoczywam.

- Miałem na myśli przespać się. Pójdę porozmawiać z lekarzem, a potem zabiorę dziewczynki. - pocałowałem ją w czoło i wyszedłem z sali. Powiedział mi, że ma brać witaminy, nie denerwować się, nie dźwigać. Z tym drugim będzie ciężko bo jest nerwowa jak cholera. Westchnąłem. Chyba jednak pogadam z Rose. Zawiozłem dziewczynki do Nialla, a potem pojechałem do rodziców mojej byłej.

- Tak?

- Jest Rose ? - spytałem. Jezu poczułem się jak na początku mojej znajomości z nią.

- Jest. Co się stało? Znów coś namieszała?

- Nie.. Chciałem z nią porozmawiać.

- Okay...- usłyszałem zdziwienie.

- Harry?!

- Cześć Rose.

- Cześć.

- Możemy pogadać ? Sami.

- Tak, jasne. - Poszliśmy do jej pokoju. Usiedliśmy na łóżku.

- Fajnie, że przyszedłeś.  - pisnęła.

- Rose.. chcę, żebyś poszła na leczenie.

- Co?

- Chcę, żebyś zaczęła się leczyć. Dzieje się z Tobą coś złego. Martwię się o Ciebie..

- Martwisz.. - prychnęła. - Jak do mnie wrócisz to mi pomożesz

- Nie wrócę do Ciebie Rose. Wróciliśmy do siebie i mnie zraniłaś. Nawet nie wiesz jak bardzo.

- To było silniejsze.

- To, że mnie zdradziłaś ?

- Nie, narkotyki.

- Rose poszłaś do baru i zachowywałaś się jak dziwka. O to byłem wściekły. To mnie zraniło. To było.. po prostu poniżej pasa.

- Przepraszam...

- Proszę Cie. Idź na leczenie.

- A co potem?

- Będziesz w szpitalu, wyleczysz się.. a potem spróbujemy..

- Kłamiesz.

- Będę zdradzał z Tobą Renesmee. Będę przy Tobie. Tak jak w Manchesterze. - Ważne, że uwierzyła i zgodziła się na leczenie.

- Weź rzeczy. Zawiozę Cie. - Spakowała się i wyszliśmy. Wsadziłem jej walizkę do bagażnika, a potem otworzyłem jej drzwi. Uśmiechnęła się dziwnie i wsiadła. Zignorowałem to i wsiadłem na swoje siedzenie. Przez prawie godzinę drogi milczeliśmy. Potem zajechałem pod ośrodek. Wysiedliśmy i poszliśmy do budynku. Chwilę później musieliśmy się pożegnać. Przytuliłem ją.

- Dzięki.

- Chcesz, żebym Cie odwiedzał ?

- Skoro mam się wyleczyć, to to pogorszysz.

- Dobrze. Trzymaj się Rose. - przycisnąłem usta do jej czoła i odszedłem. Chwilę patrzyłem jak znika w korytarzu i wyszedłem. Nie czułem się z tym najlepiej, ale to da spokój mi i mojej rodzinie. A jej to pomoże. Westchnąłem i wróciłem do Londynu. 

Rozdział 39

Kochany mój. Posadził mnie i CoCo przy stole, a sam karmił Nadine i przygotowywał śniadanie.

Ja nie mogłam patrzeć na jedzenie, ale karmiłam CoCo.

- Ja mogę sama mamusiu !

- Renesmee zjedz to. - Harry podał mi rosół.

- Dobrze skarbie - maluch jadł sam, a ja rosół. Nie zemdliło mnie.. uff..

- Dobre tak w ogóle.

- Mama przywiozła.

- Ooo, strasznie lubię twoją mamę. Podziękuj jej.

- Ona Ciebie też.

- Dzięki. - Uśmiechnął się i wziął Nadi na ręce. Mała dzisiaj okropnie marudziła.

- Może jest chora.

- Albo niewyspana.

- Możliwe.

- Marudo. - podrzucił ją do góry. Nie zaśmiała się tylko skrzywiła.

- Coś Cie boli ?

- Ne.

- To co się krzywisz córeczko  ? -Ale miała minę. Nikt nie wiedział co jej jest.

- Idziemy na spacer kotku ?

- To do mnie czy do dziecka?

- Do malutkiej.. - całował ją po policzkach. Zaśmiałam się patrząc na nich. Boże, są tacy podobni.

W końcu mała się uśmiechnęła.

- Tatuś.

- Córeczka.

- Tuli.

- Zawsze skarbie. Zobacz co tu mamy ? Pieska, zobacz. - zwierzak wszedł na kanapę i postawił jej łapki na kolanach.

- Hał - Zaśmiała się. Polizał ją po twarzy. Ubrana CoCo zeszła na dół i przytuliła mnie.

- Już Ci lepiej mamusiu ?

- Tak królewno. - Pocałowałam ją w czoło. - Co chcesz porobić?

- Ciasteczka zrobimy ?

- Tak! Chodź, jasne. Jakie?

- Nie wiem mamusiu. Jakieś najlepsze. Ty wiesz. - uśmiechnęła się.

- No to chodź skarbie - Chciałam ją podnieść. Jezu no zapominam.

- Renesmee !

- No już - wzięłam ją za rączkę i poszłyśmy robić ciastka. Spędzałyśmy miło czas. CoCo lubi pomagać mi w kuchni. Kochana. Przyszedł Harry z Nadi na rękach. Miała smoczka w buzi

Była taka słodziutka. Pocałowałam ją w policzek. CoCo położyła mi ręce na brzuchu.

- Jeszcze trochę i będzie się ruszać.

- Chciałam tylko przytulić braciszka. - uśmiechnęła się do mnie.

- Awww słoneczko - Pocałowałam ją we włosy.

~*~

~Harry~

No i tyle miałem z wolnego. Pierwszy dzień po przerwie w pracy. Nie jest źle. Moi pracownicy dopilnowali wszystkiego. Jestem taki dumny. Mam dzisiaj 3 spotkania. Spokojny dzień. Takie lubię najbardziej. Po prostu luz. No do czasu, aż wszedł Louis. W mundurze. 

- Słuchaj zaraz tu przyjadą z komendy. Mają nakaz.

- Dlaczego ?

- Podobno twoja firma to pralnia brudnej forsy pod przykrywką.

- Dobry żart. Sam wszystko codziennie sprawdzasz więc.. Niech sobie sprawdzają co chcą.

- Hazz ja nie żartuje. Gdyby nie mieli podstaw to by nie przychodzili. Nie wiem o co chodzi ale masz tu kogoś kto wynosi wszystko na zewnątrz.

- Louis tutaj nie ma jakiś jebanych przekrętów. I jestem prawie pewny, że Rose próbuje zrobić mi problemy.

- Dobra - wpadło pół komisariatu. - Przeszukali mi całą firmę, a ja spokojnie wszystko obserwowałem. Przeglądali cały monitoring. Wszystko. Sprawdzili nawet piwnicę. Najlepsze i tak było jak jakiś praktykant wybiegł z sejfu i powiedział, że znalazł pieniądze. Jebłem.

- Może dlatego, że. ..to sejf?! - Louisa w przeciwieństwie do mnie, nosiło.

- Chcesz sprawdzić też mój portfel ? Tam też pieniądze masz. - zaśmiałem się pod nosem.

- Nie ukradli panu auta? Zatrzymano kobietę, która przekroczyła prędkość o 10 km.

- Jak wyglądała ?

- Brunetka. Blada. Średniego wzrostu.

- To moja narzeczona.

- Tak mówiła, ale wolimy się upewnić. W końcu jest pan najbogatszym obywatelem Anglii. Możecie panią wypuścić.

- Co ?! Zamknęliście ją ?!

- Tak jakby..

 - O czym pan do cholery mówi ?!

- Hazz, uspokój się - Louis też za bardzo nie wiedział.

- Pytam o coś !

- Tak. Mieliśmy ją przesłuchać.

- W jakim kurwa celu ?!

- No kradzieży..

- Ona jest w ciąży ! - właśnie puszczają mi nerwy.

- Nie wiedzieliśmy panie Styles - zadzwonił na komisariat.

- Możecie już stąd iść ? Utrudniacie funkcjonowanie firmy, a już wszystko sprawdziliście.

- Proszę się pilnować panie Styles - wyszli. Wkurwiony jak jasna cholera wróciłem do gabinetu. Wypiłem kawę i zadzwoniłem do Renesmee. Odebrała za drugim razem, gdy  próbowałem. 

- Gdzie jesteś ?

- Na ławce. W parku.

- Co ty tam robisz do cholery ?!

- Wyszłam z komisariatu?!

- Przyjedź natychmiast do mnie do firmy ! Gdzie są dzieci ?!

- Nie drzyj się na mmie! Widzę podwójnie. U moich rodziców.

- Przyjechać po Ciebie ?

- Nie. Poradzę sobie.

- Przyjedź do mnie.

- A to akurat zabawna historia. Podobno ukradłam ci auto, które skonfiskowali. Mnie wypuścili, auta nie oddali. Zaraz przyjdę. - Rozłączyła się. Pieprznąłem telefonem o biurko, a chwilę później jeszcze bardziej się wkurwiłem. Rose. Wlazła do mojego gabinetu.

- Boże, co ty taki nerwowy - usiadła przy biurku.

- Wypieprzaj stąd.

- Kotku - pociągnęła za mój krawat.

- Zabieraj łapy bo Cie zaraz zabiję.

- Nie zabijesz, nie zabijesz. Jesteś taki seksowny..

- I nie Twój. - uśmiechnąłem się sarkastycznie odpychając jej rękę.

- Gratuluję dziecka! Jesteś w gazetach. Bla, bla, bla.

- Nie Twój interes ?

- Mój. Ty jesteś mój. Na zawsze. - wariatka.

- Załatwię Ci miejsce na leczeniu.

- Nawet się o mnie troszczysz ! Aww..

- Psychiatrycznym. W zamkniętym ośrodka z dala od ludzi i wszystkiego.

- Oj Hazz przesadzasz - zaśmiała się.

- Możesz już wyjść ? Mam wyjątkowo okropny dzień, a przez Ciebie jeszcze gorszy.

- O pani juz dziękujemy. Wstawaj, musze usiąść bo zwymiotuje - Rene mówiła serio. Przegoniła ją ręką i usiadła spuszczając głowę.

- Rose wypieprzaj stąd.

- Tak, bo się zaraz ja zrzygam na jej widok.

- SPIERDALAJ KURWA! - wrzasnęła Rene.

- Renesmee spokój. Rose wyjdź.

- Znalazł się pan i władca. Oboje nerwowi - Prychnęła. - Kocham cię!- wyszła.

- Ja Ciebie nie. - warknąłem i kucnąłem przed Rene. - Co się stało ?

- Czy ja wyglądam na złodziejkę aut? Godzina w celi z kilkoma kobietami...przerażające - przytuliła się mocno. Pocałowałem ją w czubek głowy. 

- Przepiszę samochód na Ciebie, żeby takie sytuacje nie miały miejsca. Ale wiesz co ? Ja też dzisiaj miałem spotkanie z policją.

- Co się stało? - spojrzała na mnie zaniepokojona.

- Fałszywy donos, nie wiem co. Oskarżyli mnie, że robię lewe interesy.

- Boże. - pokręciła głową.

- Nie wiem kto nam to robi Renesmee, ale nie możemy łamać prawa w jakikolwiek sposób. Zaraz będzie tu mój prawnik.

- Co będzie robił? -złapała moja rękę.

- Chcesz CoCo czy nie ?

- Głupie pytanie.

- No właśnie. Musze podpisać jakieś papiery, ze możesz się nią opiekować, odbierać ze szkoły itp.

- Dobrze.

- Będziesz się z nim często widywała w najbliższym czasie. Aha no i moi detektywi. - Liam i Zayn weszli do pomieszczenia.

- Że co niby?

- Ktoś robi to celowo.

- Czytaj blond zdzira.

- No nie wiem. Ona jest za leniwa. Wolałaby pokazać cycki, zrobić wszystkim dobrze, skłócić towarzystwo i wziąć co chce. - wtrącił Zayn.

- No w sumie...Blake?

- Nie wiem. Nie ma możliwości. Sprawdźcie to.

- Jasne .

- Dzięki. - wyszli.

*** Oczami Renesmee *** 

 Po rozmowie z prawnikiem pojechaliśmy po dzieci. Nadi była cała zapłakana.

- Hej, maluszku już jestem - tuliłam ją.

- Tata ! - wyrywała się wyciągając do niego ręce. 

- Cały dzień woła ojca. - powiedziała moja mama.

- Standard - Podałam małą jemu. Wtuliła się mocno i uspokoiła. Dał CoCo buziaka, a małej picie.

Kucnęłam i przytuliłam starszą.

- CoCo czemu ona płacze ? - spytał swojej starszej córki.

- Tęskniła...Nie było Cię.

- Byłem w pracy. - mała momentalnie usnęła na jego rękach.

- Nie wiem tato..

- CoCo musisz ją czymś zajmować. Bawić się z nią, rozmawiać. Mogę na Ciebie liczyć ?

- Tak tato..Ale przecież jest mama.

- No tak misiu, ale ty tez musisz pomóc. W przyszłym tygodniu do przedszkola wracasz. Chodźcie.

- Harry, zaczekaj -mój tata. - Chodź na chwile. - Z małą na rękach poszedł za nim. Ciekawe o czym rozmawiali. Hazz wyszedł wpieniony jak jasna cholera i wyszedł z mieszkania. Poszłam za nim. Wsiedliśmy do auta. 

- O co chodzi?

- Mam przestać robić Ci dzieci.

- Dobra, nie jego sprawa. - Najgorzej. Czuły punkt Harry'ego. Dojechaliśmy do domu. Dzieci się bawiły. My byliśmy w kuchni. - Proszę, nie przejmuj się.

- Nie lubię jak ktoś wtrąca się w moje życie.

- Wiem. Ale nie przejmuj się tym. To tylko gadanie.

- Robię Ci krzywdę Renesmee ?

- Nie. Dobrze to wiesz.

- Przecież sama chciałaś drugie dziecko. On ma pretensje, że zajmujesz się CoCo.

- Boże! Nie obchodzi mnie co mówi mój ojciec dla twojej wiadomości chcę mieć 5 dzieci więc będziesz się musiał przyłożyć - wyszłam z kuchni bo się zdenerwowałam. Nadi przytulała się do CoCo.

- Co robimy królewny?

- Ona śpi mamusiu.. - szepnęła CoCo.

- Aww - delikatnie wzięłam ją na ręce i poszłam do pokoju. Położyłam ją i podeszłam do okna. Co ta blond ździra tutaj robi ?! I to z Niallem ?! Zawsze będzie ją kurwa wspierał. Śmieszny jest. Zeszłam na dół. - Ani mi się waż do nich wychodzić. Nie musiał bo oni po prostu weszli.

Stanęłam obok Harry'ego. Że jej się chce. Ma zabawę.

- Hej kochani. - próbowała pocałować Hazza w policzek, ale ją odepchnął.

- Streszczaj się. - powiedział. Zabijałam Niall'a wzrokiem.

- A więc pytałaś kiedyś kto jest matką Kierana ? Ja jestem. - zaśmiała się widząc jaki ból zadaje Harry'emu. Czyli zdradziła go kiedy byli szczęśliwi.

- Wyjdźcie stąd. Oboje. I nie chce Was więcej widzieć. Ani jednego, ani drugiego.

- Harry - Niall próbował ratować sytuacje.

- Rose wróć do mnie.. - powiedział Harry.