Rozdział 9

- W depresję? - jęknęłam.

- Tak. Schowaliśmy z Zaynem wszystkie zdjęcia, wszystkie ich rzeczy, ale on ma ten filmik w telefonie. Ten jeden filmik, którym ciągle się dołuje.

- Poszedł do pracy? - Pokręcił przecząco głową.

- Śpi. Poza tym dzisiaj niedziela. O 11.30 wyjdzie z domu. Wróci o 13. To jest pewne.

- Gdzie śpi? - wzięłam tacę ze śniadaniem.

- Nie możesz tam iść. Wpadnie w.. - zamilkł. Usłyszałam jak otwierając się drzwi do kuchni. No i nie musiałam. Odstawiłam śniadanie i podeszłam do chłopaka. Wyglądał okropnie. Miał spuchnięte oczy, był blady.

- Wyspałaś się ? - próbował być ciepły, ale przez  jego głos przemawiał smutek.

- Mną się nie przejmuj. Usiądź Hazz. - Tak zrobił. Przysunęłam mu śniadanie. - Może wyjdziemy później na spacer? Nie wiem...Cokolwiek, bo chcę spędzić z tobą trochę czasu.

- Pojedziesz ze mną na cmentarz ? - Niall upuścił talerze, które trzymał w rękach, ale Harry nawet na niego nie spojrzał. Jego oczy utkwione były we mnie desperacko szukając jakiegokolwiek powodu, żeby na chwilę zapomnieć o bólu.

- Po..pojadę z tobą - przytuliłam go do swojej klatki.  Pocałowałam bruneta we włosy.

- A zrobisz mi kawę ? - szepnął przyciągając mnie do siebie.

- Oczywiście - Pogłaskałam go po policzku i poszłam zrobić kawę jaką lubi. Niall zbierał resztki talerzy z podłogi. Wyrzucił je do śmieci. Podałam Harry'emu kubek.

- Dziękuję.. - napił się. Nawet nie ruszył śniadania.

- Ale zjedz.

- Muszę ?

- Tak. - zaczęłam go karmić.

- Renesmee. - jęknął uciekając przed widelcem.

- Am - wcisnęłam mu do ust. Potem pocałowałam.

- Już nie. - odsunął talerz kiedy została na nim połowa posiłku.

- Kochanie, proszę. Zjesz i masz święty spokój ode mnie.

- Już nie.. - uciekł.

- Jak dziecko. - włożyłam talerze do zmywarki i poszłam do niego. Brał prysznic. Chyba trochę mu lepiej. Mam nadzieję.. Czekałam w sypialni. - Harry?! - krzyknęłam przez drzwi.

- Tak ? - wyszedł. Miał na sobie tylko ręcznik zawiązany na biodrach.

- Bo Wiesz pomyślałam, że... możesz wziąć wolne?

- Gdzie chcesz lecieć ? - poszedł do garderoby, a ja za nim.

- Nie chcę nigdzie lecieć. Moglibyśmy jechać nad jezioro.

- To polecimy na Hawaje.

- Nie. - założyłam ręce na klatkę. - Ja chcę biwak. Zobaczymy jak sobie radzisz z namiotem.

- Renesmee. - mruknął. Rozwiązał ręcznik i bezwstydnie zakładał przy mnie bokserki. Siłą oderwałam swój wzrok i wbiłam go w sufit. 

- Masz namiot?

- Mam.

- No to się pakuj.

- Renesmee nie. Lecimy na Hawaje.

- Nie chce. Tam jest gorąco.

- Opalisz się, odpoczniesz. W hotelu jest klimatyzacja

- Nie może być Wenecja? Przynajmniej jest co zwiedzać

- Teneryfa

- Barcelona.

- Wyspy Kanaryjskie ?!

- Paryż.

-  Wyspy Dziewicze ?

- Hmm..  Werona

- Czemu wybierasz takie oklepane gówno ?

- Wcale nie. Takie miejsca są piękne. Zresztą ja wolę Norwegię, las i namiot

- Na szczęście to ja podejmuje decyzję. Ubieraj się.

- No proszę cię. Jasne od razu polećmy do Libanu.

- Nie kurwa, polecimy do lasu tanimi liniami lotniczymi. - mruknął zakładając spodnie.

- Pominąłeś jeden szczegół. I nie klnij. Nie mam paszportu.

- Paszport da się załatwić. - prychnął.

- Rob jak chcesz. Ty decydujesz - poszłam do łazienki umyć zęby. Kiedy zeszłam na dół czekał na mnie ubrany cały na czarno. Poszliśmy na cmentarz. Stałam przy drzewie pozwalając mu spokojnie pomyśleć.

Złożył kwiaty i zapalił znicze na jednym z grobów. Spuścił głowę i zamknął oczy. Obserwowałam go, a potem po prostu wpatrywałam się w grób. Bardzo zadbany.. Było na nim bardzo dużo kwiatów i zniczy.. i pluszowy miś. To naprawdę przykre. Małe dzieci nie są niczemu winne. Wróciłam wzrokiem do chłopaka. Spod zamkniętych powiek wypłynęła pojedyncza łza, którą szybko otarł. Podeszłam bliżej i położyłam ręce na jego ramiona w geście wsparcia.

- Renesmee ?

- Słucham. - Podał mi swój telefon.

- Usuń ten filmik.. Ja nie jestem w stanie tego zrobić.. Patrzyłam na niego dłuższą chwilę, zagryzając wargę. Przesunęłam palcem po ekranie. Usunęłam Zamknął oczy i wziął głęboki oddech. 

- Dziękuję. - spojrzał na grób ostatni raz i objął mnie ramieniem wyprowadzając z cmentarza. Stanęliśmy przed autem.

- W porządku?

- Tak.. Pojedziemy na gofry ? Lubie gofry..

- Ty masz kluczyki, ty masz władze. - Uśmiechnęłam się lekko.

- Masz ochotę czy nie ?

- Mam.

- Więc chodź..- otworzył mi drzwi do swojego auta. Wsiadłam do środka. Pojechaliśmy do jakiejś uroczej cukierni na obrzeżach miasta. Jadłam gofra z bitą śmietaną i jagodami. Coś czułam, że zaraz będę brudna.

- Proponuję mój jacht w Nicei. - Mi się już kłócić nie chciało. Może być i Zakopane. Byle z nim.

- Chciałaś Francję, więc dostaniesz Francję.

- Harry poważnie nie musimy nawet wyjeżdżać. Po prostu chcę spędzić z tobą dużo czasu.

- Spędzanie ze mną czasu nie jest dobrym pomysłem. - zaśmiał się smutno - Często zamykam się w sobie. - zamówił kolejne gofry.

- No i od tego jestem ja. Będę gadać, gadać aż w końcu będziesz mieć dość i mi odpowiesz.  -Uśmiechnął się i zajął kolejnym gofrem. Jadłam tak, że nos miałam w bitej śmietanie. Jeknelam i wzięłam serwetki.

- Słodka jesteś.

- No teraz na pewno.

- Zaśmiałam się.

- Jutro wylatujemy. Więc.. jedziemy do centrum. Kupię Ci co będziesz chciała. Chodź. - wyciągnął do mnie rękę i zostawił na stoliku 100 funtów. Doskonale pamiętam te jego napiwki. Ma gość gest. Pojechaliśmy do galerii. Ciągał mnie po jakiś drożyznach. Do tego jak nie chciałam kupić czegoś w tym sklepie to robił smutne oczy. Jezu. W końcu uznałam ze torba pełną ubrań już wystarczy. Ciągnęłam go do auta.

- Jeszcze ! - zaciągnął mnie do sklepu z butami.

- Nie. Ma. Mowy. Wychodzimy chociażby nogami do przodu. - Uśmiechnął się i złapał mnie ręką w talii. Jedną. Podniósł i zaniósł do sklepu nawet się przy tym nie męcząc.

- Wybieraj. Chyba nie chcesz mi zepsuć humoru.

- Te - pokazałam na jakieś sandałki.

- Nie.

- Ja chcę te.

- Są badziewne.

- Harry mam szafę pełną ubrań. Nie potrzebuje naprawdę. Możesz mi kwiaty kupić. Lubie kwiaty. Zakupów nie.

- Ale chcę kupić Ci jakieś ładne buty na wakacje.

- Które według ciebie są ładne ?

- Te są niezłe. - podał mi jedne z najdroższych. Są śliczne. Na szczęście pasowały.

- No. Bierzemy !  - W końcu wróciliśmy do domu. Padłam na kanapę. Z nim zakupy... Masakra. Nawet kupił mi kolorową walizkę.

- Moje nogi

- Co marudzisz ? Zadzwonić po masażystę ?

- Pff. Siadaj tu - zrobił tak. Położyłam nogi na jego kolana. - Jestem pewna że robisz to lepiej.

- Nawet nie ma mowy.

- Bo?

- Bo ja.. mam obrzydzenie do stóp. - jęknął i spuścił głowę. Usiadłam zdziwiona. 

- Dziwny kompleks. Czemu ?

- Nie wiem. Tak po prostu mam. - wzruszył ramionami.

- Idę się kąpać.

- Okej. Będę w gabinecie. - Poszłam na górę. Siedziałam w ciepłej wodzie. I odpłynęłam...

- Renesmee. - coś mnie wyjmuje z wody. Jezu. Ja jestem goła, a to Harry !