Rozdział 10

Otworzyłam od razu oczy. Jak by mnie ktoś kubłem wody oblał. Wyrwałam się i okryłam ręcznikiem.

 - Dzięki. - powiedziałam czerwona i poszłam się ubrać.

- Wiesz.. cała przyjemność po mojej stronie.

- Ani słowa. - Usłyszałam jego chichot. Ubrałam się i weszłam do łóżka. Nadal z tym bezczelnym uśmiechem położył się ze mną. Zasnęłam zażenowana. Fajnie było obudzić się rano w jego ramionach.

Nareszcie, a  nie z poduszka. Wyglądał jak Adonis śpiąc. Uśmiechnęłam się i zaczęłam go całować. Obudził się zdziwiony.

- Hej królewiczu.

- Hej królewno.. - jezu jaka seksowna chrypka. Znów go zaczęłam całować. Zaśmiał się kreśląc małe kółeczka na dole moich pleców.

- Miły początek dnia.

- Dla odmiany. - przytuliłam się.

- Co ty nagle taki pieszczoch ?

- Staram się wymienić wspomnienia.

- Co ?

- Żebyś zapamiętał ten poranek - a nie wieczór.

- Podobało mi się też wczoraj. - mruknął sprawiając, że znów zrobiłam się czerwona.

- NIE. CICHO. Nic nie widziałeś nic nie pamiętasz.

- Widziałem. - mruknął i mnie pocałował. Oddałam pocałunek i wstałam. Wzięłam rzeczy z garderoby, a później udałam do łazienki. Jak wróciłam do sypialni to spał. Westchnęłam i poszłam na dół.

- Hej. - Niall właśnie skończył szykować śniadanie.

- No Cześć - Pocałowałam go w policzek i wzięłam łyżkę do mleka.

- Jak Harry ? - uśmiechnął się do mnie ciepło.

- Szefuńcio ma się dobrze.

- Jak było na cmentarzu ?

- Spokojnie. - Kiwnął głową i wrócił do kuchni. Wzięłam miskę i poszłam za nim.

- Co mnie śledzisz ? - przygotowywał jakieś ciastka.

- Nie chcę jeść sama. Pomóc ci?

- Nie. Nie możesz bo zepsujesz.

- Nie zepsuje.

- Zostaw  i jedz. - Usiadłam, zjadłam i zaniosłam Hazzie. Nadal spał.

- Harry twoja mama!

- Co ? - mruknął otwierając oczy.

- Śniadanie.

- Nie chcę.

- Masz zjeść.

- Daj mi spać kobieto.

- 11 jest. Błagam.

- Dopiero.

- Dobra. To idę robić ciastka z Niallem - wyszłam.

- Chodź tu. - mruknął i wyłonił się spod pościeli. Jezu. Po co ciastka jak on jest taki słodki. Zadowolona usiadłam obok z uśmiechem. Położył głowę na moich kolanach. Bawiłam się jego włosami. Fajne miał.

Mruczał cicho.

- No to gdzie jedxiemy? - Nie przerywałam swojego zajęcia.

- Do Francji.

- Fajnie.

- Noo... - usiadł w końcu. I tym sposobem go nakarmiłam. Potem poszedł się ubrać. Jak z dzieckiem.

- Spodnie tez ci zapiąć słoneczko?

- A mogłabyś ?

- Harry! - Zaśmiał się i ubrał. Spakowaliśmy swoje rzeczy. Pojechaliśmy na lotnisko. Szukałam na tablicy numeru lotu i godziny wylotu co Harry skomentował głośnym śmiechem.

- Prywatny odrzutowiec słonko. - szepnął i pocałował mnie w skroń.

- Ta ...Miałam nadzieję...Zrobimy kiedyś tak, abyś jeden dzień był taki...jak ja? - Złapałam go za rękę.

- Ty zamienisz się we mnie i to już niedługo.

- Chyba nie chce.

- O dzięki. - mruknął i poprowadził mnie do jakiegoś wyjścia.

- Nie to ze mi ty przeszkadzasz ale dwóch takich osób nie potrzeba.

- Takich czyli jakich ?

- No z takim samym podejściem do życia. Każdy człowiek jest inny.

- Mało o mnie wiesz Renesmee.

- Tak czy tak nie ważne. Jestem jaka jestem.

- Ja też. - Poszliśmy do samolotu. Patrzyłam przez okno. W tym samolocie jest więcej miejsca niż w mieszkaniu rodziców. Po jakimś czasie poszłam do łazienki. Też dość dużą. Poprawiłam włosy i makijaż.

Wróciłam do Harry'ego. Usiadłam na fotelu. To wszystko takie ładne.

- Co tam mała ?

- Fajnie tu.

- A ty chciałaś tanie linie.

- Bo dla mnie to bez różnicy.

- Jak widzisz jest różnica.

- Jest ładniej, ale to tylko samolot. Widok  na dół ten sam - Uśmiechnęłam się

- Ale tu możesz nogi wyprostować. - mruknął i wstał.

- Nie mam porównania.

- Serio ? - spojrzał na mnie przez ramię.

- Tak. Kiedyś byłam w Liverpoolu. Ale pociągiem. To tyle.

- To ze mną trochę sobie polatasz po świecie.

- Chyba fajnie.

- Wiesz ja mam często delegację. Ale Niall lata ze mną, więc..

- Rozumiem

- Noo.. - przeciągnął się.  - Buziaka dawaj. - Pochylił się, wiec go pocałowałam. Długo i słodko. Znów smakuje kawą. Usiadł, wpakowałam mu się na kolana. Przytulilam się, ale coś mi się w biodro wbijało.

Mruknęłam i próbowałam zmienić pozycję, ale nadal to czułam. Podciągnęłam mu koszulkę i tak już zostałam... Wpatrywaliśmy się sobie w oczy w przytłaczającym milczeniu. W końcu się podniosłam i zszokowana poszłam do łazienki.

- Renesmee. - Usiadłam na podłodze. Po co mu broń do cholery? Jest najbardziej chronionym człowiekiem zaraz po królowej. - Renesmee otwórz te drzwi.

- Siku robie.

- Kłamiesz. - Nie miałam ochoty teraz z nim rozmawiać. Coś pierdolnęło w drzwi, a po chwili Harry kucał obok mnie. Mordowałam wzrokiem podłogę.

- Chcesz zobaczyć pozwolenie na posiadanie broni ?

- Zastanawiam się po co ci broń.

- Dla bezpieczeństwa.

- Masz eskortę.

- Nie zawsze.

- Powiedzmy, że rozumiem.

- Więc chodź  i się nie obrażaj.

- Ale ja się nie obrażam, tylko przechodzę szok.

- Daj spokój mała. - wziął mnie na ręce. Już nic nie odpowiedziałam. Czekałam na lądowanie. Pocałował mnie. Złapał moją twarz w swoje dłonie i mnie pocałował. Jęknęłam zaskoczona, ale odwzajemniłam to.

Był taki namiętny. Gdy się odsunęliśmy, z trudem brałam oddech.

- Nie okłamuję Cie. Ta broń po prostu jest.. - oparł swoje czoło o moje.

- Już nie ważne - strasznie hipnotyzował. Pocałował mnie kolejny raz.

- Harry? czy ty oczekujesz czegoś ode mnie na tych wakacjach? - spytałam lekko muskając jego usta.

- Ja niczego od Ciebie nie oczekuję. - wzruszył ramionami.

- Tak myślałam, to było pytanie bardziej retoryczne.

- Jeżeli będziesz tego chciała to to zrobimy. Seks nie jest ważny. Ważne jest uczucie.

- Możesz mnie puścić? - zaśmiałam się. - Lubię kontakt z podłogą.

- Nie uciekaj od tematu. - zaniósł mnie na fotel i zapiął pasy.- Lądujemy.

- Nareszcie.

- Już masz mnie dość ?

- Nie ciebie! Lotu.

- Jasne. - Usiadł na swoim fotelu. Wylądowaliśmy i ktoś zabrał nasze rzeczy.

- Oddadzą Ci, nie bój się.

- Ha ha ha.

- Dwa dni w Paryżu, a potem na jacht. Pasi ?

- Pasi, pasi.

- Ciesze się. - Pocałowałam go krótko w usta. Pojechaliśmy chyba do hotelu. Jeszcze bardziej luksusowy niż jego dom.

- Jest ładny.

- Średni.

- Co?!

- Co co ?

- Jest piękny.

- Mój ulubiony niestety nie miał wolnych pokoi.

- Tragedia - usiadłam na miękkim łóżku. Zmusił mnie do tego, żebym się położyła i zawisł nade mną.

Piękne miał oczy. Uśmiechnęłam się.

- Chcesz buziaka ? - zamruczał blisko moich ust.

- Namiętnego?

- Tak..

- To chcę.

- Zamknij oczy i mi zaufaj. - całował linię mojej szczęki.
~~~~~*~~~~~
Nasze: http://come-to-me-baby-story.blogspot.com/