Rozdział 16

Rano byłam zmęczona. Dobrze, że jest weekend. Ale to ja się pierwsza obudziłam. Weszłam pod część jego kołdry tam w dół. Tak spokojnie śpi niczego nie świadomy.. Fajnie jest go obudzić taką przyjemnością.

Powoli objęłam jego męskość dłonią.Przesuwałam ręką po całej jej długości. Zacisnęłam mocniej palce.

- Kochanie.. - mruknął gardłowo.. - Tak.. - Dodał mi trochę pewności, że robię to dobrze.

- Ssij.. jak lizaka.. - jego chrypka jest taka seksowna. Jezuu.. W końcu wzięłam go nieśmiało do ust. Co on ze mną robi. Jęknął głośno, a jego ręka powędrowała na moją głowę. Pomagał mi. Smak jego spełnienia, był nowy, inny... Zabrał kołdrę i spojrzał na mnie. Wyglądał jak anioł. Miał rozmarzone oczy i burzę loków na głowie. Uśmiechnęłam się do niego słodko. Ładny widok z rana.

- Renesmee.. ty mnie wykończysz.. - podciągnął mnie do góry, a chwile później jego głowa wylądowała między moim nogami.

- Oj...- mruknęłam zaskoczona. Poczułam delikatne pocałunki na mojej kobiecości. Westchnęłam głośno. To było bardzo przyjemne, a kiedy do jego ust przyłączył się język to byłam w niebie. Ja mam nadzieję, że na dole nie słychać krzyków. Nie musiał się namęczyć żebym doszła.

 - Mm.. ale jesteś pyszna. Spróbuj. - nie zdążyłam zaprotestować, a jego palce znalazły się w moich ustach. - Ssij skarbie. - Poczułam słony smak swoich soków. Znów jeknęłam, a później go pocałowałam.

- Powinniśmy oboje umyć zęby. - zaśmiał się i wstał z łóżka. Podał mi rękę i poszliśmy do łazienki. Sobota zapowiadała się ciekawie. Wymowne miny Zayna, Nialla i Liama świadczyły o tym, że było mnie słychać na dole.

- Świetnie - mruknęłam do siebie. Może jeszcze sąsiedzi. Niall co chwile latał do kuchni co wyraźnie bawiło Harry'ego

- A temu co?

- Kieran chodź do wujka. - krzyknął Harry. Z kuchni wybiegł mały chłopczyk i wskoczył Harry'emu na ręce.

Aww.. słodki był. Uśmiechnęłam się. Niall wszedł blady jak ściana.

- Co się stało? - spytałam go

- Niall uważa, że nie może tu przyprowadzać Kierana. - powiedział Harry tuląc chłopca.

- Dlaczego niby?

- No bo.. CoCo.. - szepnął blondyn.

- Okay - skończyłam temat. - Cześć Kieran, jestem Renesmee.

- Ceść. Jestem Kieran Horan.

- Domyślam się - podałam mu rękę, a on swoją rączkę. Słodki jest, naprawdę. Siedział u Harry'ego na kolanach i jadł mandarynkę. Wytarł mu później buzie. Byłby świetnym ojcem.

- Idziemy na spacer?

- Idźcie.. Kieran chodź. - Niall wziął go na ręce.

- Ale z nim  - zaznaczyłam.

- Chodźcie. - Harry wstał od stołu i wziął chłopca Wyszliśmy na świeże powietrze. Jednogłośnie wybraliśmy plac zabaw. Hazz niósł chłopca na rękach.

- Wujek tam! - Postawił go i wziął mnie za rękę. Chłopiec pobiegł na plac.

- Żywiołowe dziecko.

- Jak i Niall.

- Tak - zgodziłam się z nim. Podeszłam do chłopca i pomogłam mu wejść na huśtawkę. Ze śmiechem bujałam go, a on chciał coraz wyżej. Jednak uważałam.

- Ciocia wyżej !

- Ale spadniesz!

- Tsymam się ! - Hazz patrzył na nas z uśmiechem

- Dobra, ale mocno się trzymasz - znów go bujałam.

- Kieran idziemy na lody ?

- Ooo czekoladowe! - krzyknął.

- Chodź. - zdjął go z huśtawki i wziął za rączkę. Drugą Kieran podał mi. Poszliśmy na lody. Cały brudny był.

Hazz wycierał go z uśmiechem.

- Dzięki wujek.

- Nie ma za co mistrzu. Chyba wracamy bo zaraz będzie padać.

- Będzie deszcz!

- No będzie.

- Fajnie.

- Lubisz deszcz ?

- Tak. Jest fajny. Ale tata mówi, że potem jestem chory.

- No i ma rację. - weszliśmy do domu. Poszliśmy do kuchni. Od razu pobiegł do ojca. Jak to jest że Niall o nim nigdy nie wspomniał. Nie wiedziałam, że ma żone. Musiałam zacząć z nim częściej rozmawiać.

- Ani słowa. - mruknął Harry jakby czytając mi w myślach. Jasne... Usiadłam na fotelu zerkając w telefon.

- Ed przyjdzie na obiad.

- Dobra. - Pocałowałam go w policzek. Do godziny 14, leżałam na łóżku i czytałam materiały.

- Renesmee zejdź na dół ! - CO ?! JAK JA JESTEM NIEOGARNIĘTA ?! Na pewno nie zeszłabym w dresie do idola. Pobiegłam sie ubrać.

- Renesmee długo mamy czekać ? Ktoś chce Cie poznać !

- Idę - zapięłam spodnie i zeszłam. Pisnęłam i piszczałam jeszcze chyba przez 5 minut. Austin Mahone.

Skakałam w miejscu jak dziecko widzące prezenty. Rzuciłam mu się na szyję. Słyszałam za moimi plecami śmiechy Eda, Harry'ego i  jakiejś kobiety.

- Okay...-odetchnęłam i odwróciłam się. To nie był koniec niespodzianek. Avril...

- Ja chyba mam zwidy.

- Obiad gotowy. - krzyknął Nialler. Stałam dalej jak wmurowana

- Kotku ? - mruknął Harry całując mnie w policzek. Ciągle się śmieje .

- Ale fajna niespodzianka.

- Chodźmy zjeść.

Nie byłam za bardzo głodna, ale poszłam.  Rozmawiałam z Avril uśmiechnięta. Świetna dziewczyna.

- Avril i Ed zaśpiewają w duecie na naszym ślubie. - poinformował mnie Harry kiedy czekaliśmy na deser.

Się zakrztusiłam...Spojrzałam na niego zdziwiona.

- Coś nie tak ?

- Wow?

- Cieszysz się ?

- Jasne, że tak. Też byś mógł zaśpiewać.

- Ta. Jasne. - zaśmiał się i nalał wszystkim wina. Ten dzień był zdecydowanie udany. Niestety w poniedziałek miałam pierwszy egzamin. Weszłam na uczelnię.

- Hej hej. - zobaczyłam Blake'a.

- Cześć. - pomachałam mu.

- Co tam słychać ?

- Dobrze. Muszę to zaliczyć.

- Ja też. Poradzisz sobie. - poklepał mnie po plecach.

- Dziękuję. - posłałam mu uśmiech i poszłam do swojej auli.

- Dasz się zaprosić na kawę ?

- Dałabym, ale to się może skończyć źle.

- Bo ?

- Nie chcesz wiedzieć - teraz to ja go poklepałam po plecach.

 -Ten pierścionek to pamiątka rodzinna ? - wskazał na mój zaręczynowy.

- Nie wiem. - odparłam. - Ale wydaję mi się, że go kupił.

- Co ? Kto ?

- Mój narzeczony - zaśmiałam się.

- Kto ?! - wyglądał jakbym go opluła.

- No chłopak, narzeczony jak zwał tak zwał.

- Dziewczyno.. jesteś taka młoda.

- Dzięki, to miłe. Muszę lecieć na egzamin.,

- Nie zmarnuj sobie życia ! - krzyknął za mną. 

- Dzięki za radę! - dwie godziny było po wszystkim. Zaliczyłam. Zadowolona przeszłam przez korytarz i wyszłam z uczelni.

- Renesmee ! - mały Kieran podbiegł do mnie.

- Hej! - wzięłam go na ręce i pocałowałam w policzek.

- Hej skarbie. - Harry pocałował mnie w policzek.

- Cześć. Zdałam.

- Jestem dumny kotku. Musimy odwieźć Kierana. Chodź. - poprowadził mnie do auta. Otworzyłam drzwi i zapięłam chłopca w foteliku, a potem usiadłam obok niego. Bawił się psp.

- Jesteśmy. - Hazz zaparkował pod ładnym domem. Bardzo ładnym. W dobrej dzielnicy. - Biegnij do babci Kieran.

- Pa wujku! Cześc ciociu - pożegnał się i pobiegł do domu. Harry był dzisiaj strasznie spięty.