Rozdział 22

Trzymałem CoCo na kolanach i jedliśmy.

- Nie ce. Ce czekoladę.

- CoCo przestań. Bądź grzeczna.

- Ce czekoladę - marudna była.                                                 

 - Wujek ci da - Louis podał jej to co chciała.

- Tommo przestań. Zęby jej wypadną. - mruknąłem.

- Raz można

- Mhm. Rozpuść mi dziecko.

- Najlepsze dziecko na świecie. Ja mogę. Ty nie.

- Oj idź stąd Tomlinson. - mruknąłem całując Coco w policzek. Zadzwonił jego telefon. Był zdziwiony. Wstał od stołu i odebrał.

- Renesmee jak się czujesz kochanie ?

- W porządku - poprawiła małej kołnierzyk i pocałowała w nosek.

- Chcesz wrócić do domu czy zostajemy tu do jutra ?

- Możemy zostać. To chyba zależy od ciebie. Telefon ci wibruje od ośmiu minut.

- Przepraszam na chwilę. - wstałem i odebrałem. - Słucham ?

- Mogę wiedzieć czemu twoja była narzeczona do mnie wydzwania - Louis.

- Chodź pogadać..

- No ja czekam na wyjaśnienia .-pojawił się przede mną.

- Nie tutaj. Co ona Ci powiedziała ? - wzięliśmy kawę i poszliśmy na taras.

- Że mam cię przekonać do powrotu do Londynu teraz, zaraz.

- Jezu.. po co ?

- Ponieważ tęskni.

- Ja pierdole.. - schowałem twarz w dłoniach - Louis czemu ja nie mogę być tak beznadziejny jak Ty ?

- No Dziękuję! Spierdalaj.

- Przespałem się z Rose. - mruknąłem.

- Osiągając tym samym dno.

- Co ty powiesz.

- Wiesz ja jestem szczery i powiem tak - zapalił papierosa. - Nie pierdol życia dalej, bo życie masz jedno.

- Wiesz Louis, ale ja ją nadal kocham.

- To idź do niej - pokazał na Renesmee. - i jej to powiedz. A potem jedź do naćpanej kochanki.

- Rose już nie ćpa do tego jest matką CoCo. Tak Ci tylko przypominam.

- Moje kondolencje. Biedne dziecko. Nigdy suki nie lubiłem. No nigdy. Dzwoniła do mnie. Rozmawiałem z nią. Dawała w żyle. Poleć i sprawdź - podjudzał mnie.

- Renesmee jest w ciąży.

- Nie no to jest jakaś moda na sukces. Może sobie trzecia znajdź co?

- Kurwa a ty lepszy jesteś ? Sam zostawiłeś Eleanor dla Mercedes.

- Ale ja nie miałem z nią dziecka?! A później jej nie zdradziłem z... Jak ona ma na nazwisko ?

- Louis czy to możesz raz mi pomóc bez komentarzy proszę.

- Nie. - odpowiedział krótko. - Albo weź sobie trzecią ale zdecyduj się czy osoba która cię oszukała wzięła pieniądze, córkę i uciekła jest czegoś warta.

- Nie wzięła moich pieniędzy.

- A czy ja powiedziałem ze twoje? Nie wnikaj! - dodał szybko.

- Louis.. ty jej pomogłeś. - wstałem z miejsca i wróciłem do Renesmee. - Idziemy się spakować.

- Przecież mówiłeś, że chcesz zostać.

- Proszę Cie.. Po prostu wróćmy. Nie wytrzymam tu. Louis stał nad Mercy i na mnie patrzył. Pokręcił głową. 

- To bardziej skomplikowane niż myślisz - mruknął.

- Spierdalaj. - wziąłem CoCo i poszliśmy na górę. Spakowałem szybko nasze rzeczy i zadzwoniłem do pilota. Trzy godziny później byliśmy w naszym domu. Coco spala a Renesmee zaniosła ją do łóżka.

Trząsłem się z nerwów. Na co były jej pieniądze od Tomlinsona ? Na wyjazd i przekupienie lekarzy.

Osiem godzin później dostałem fax z dokumentem o przebiegu zabiegu usunięcia ciąży.

Siedziałem w salonie czując jak mnie trzepie. Kurwa mać.

- Renesmee. - powiedziałem słabo.

- Tak - odwróciła się do mnie.

- Mogłabyś zrobić mi kawy ? - trząsł mi się głos. Jezu.

- Tak. Harry coś się stało?.- zaniepokoiła się. Pokiwałem tylko głową. Nie byłem w stanie już mówić.

Przyniosła mi kawę i usiadła obok. Wyrwała mi dokument.

- Renesmee nie.. - jęknąłem. Przeczytała to wszystko bardzo uważnie. Popatrzyła mi w oczy. Dalej widziałem ból, ale też współczucie. 

- Nie wiem...nie wiem co mam powiedzieć Harry.

- Nic. Nie przejmuj się tym.

- Naprawdę mi przykro. - wzięła moją rękę.

- Nie chcę żyć Renesmee.

- Nie mów tak. Masz dla kogo. Dla Coco, dla mnie, dla dzidziusia...Poradzimy sobie ze wszystkim.

- Przecież ja ją kurwa zabiję.. - wtuliłem się w jej włosy. Teraz to ona mnie przytuliła. 

- Kocham cię Harry. Nie pozwolę aby między nami cos się zburzyło i nie pozwolę abyś cierpiał.

- Ja Ciebie też kocham.. tak bardzo przepraszam.. - zaraz będę płakał.

- Już nieważne. Trudno. Tylko nie zaufaj jej znowu.

- Muszę do niej pojechać. - mruknąłem całując jej szyję.

- Ale nie sam. Proszę Cię nie sam...

- Niall. - zawołałem chłopaka.

- Zaczekaj - rozmawiał przez telefon. Chwilę później przy mnie był.

- Jedziesz ze mną. Kochanie proszę zrób obiad.

- Poczekaj - chwyciła mój podbródek i mnie pocałowała. Oddałem pocałunek z przyjemnością.

Wyszliśmy z Niallem z domu. Jak mogła zabić moje dziecko.

- Żeby było jasne Horan. Zostajesz w samochodzie.

- Jak za długo tam będziesz siedział to i tak wparuję. Louis dzwonił. Powiedział mi.

 - Pierdole Louisa na ryj. Przypominam Ci, że pracujesz dla mnie, a nie dla niego.

- Jesteśmy gangiem i to on rządzi. - mruknął. - Nie wierzę, że Rose mogła kłamać.

- No popatrz. - rzuciłem w  niego tym papierem.

- O cholera... - Zatrzymałem się pod mieszkaniem dziewczyny. Pobawie się.

- Zaczekaj na mnie.  - wysiadłem i wszedłem na górę. Zapukałem do drzwi. Otworzyła mi po paru minutach. Chyba już świadoma. 

- Kotek wrócił!

- Hej skarbie.. - przyciągnąłem ją do siebie i pocałowałem w czoło.

- Tęskniłam. - wtuliła się.

- Ja też skarbie. Daj buziaka. - uśmiechnąłem się do niej ciepło. Pocałowała mnie bardzo długo w usta.

- Kochanie.. - oparłem się czołem o jej czoło.

- Powiedz, że już ze mną zostaniesz.

- Zostanę z Tobą jak powiesz mi czemu zabiłaś nasze dziecko ?! - odepchnąłem ją od siebie tracąc panowanie. 

 - Co? - Rzuciłem w nią tą fakturą.

- Harry....

- Co ?! Co masz mi kurwa do powiedzenia ?!

- To był problem, którego się pozbyłam.

- To Ty jesteś problemem. Nienawidzę Cie.

- Harry przestań. I tak bym tej ciąży nie donosiła.

- Nie chce Cie więcej widzieć Rose. - Złapała moją rękę. 

- Zniszczę cię. Zaczęłam od twojej psychiki.

- Na szczęście Renesmee ją odbudowała i nie próbuj mi grozić suko. - Uderzyła mnie w twarz bo aż rozległ się głośny plask.

- CoCo więcej nie zobaczysz. - zerwałem jej z szyi wisiorek który dałem jej wiele lat temu i wyszedłem.

- Tylko pamiętaj, że nie ona jedna jest dla ciebie ważna - usłyszałem na klatce. - Przypadki chodzą po ludziach. Gdybyś stracił kolejne dziecko nie wiem czy miałaby co odbudowywać - krzyknęła i zamknęła drzwi. Wróciłem na górę i kopnąłem w drzwi skutecznie je otwierając. 

- Czego Ty ode mnie chcesz ?!

- Niczego. Chcę żebyś był zerem.

- Takim jak ty już jesteś ? - Prychnęła tylko. 

- Przekaż Louisowi, że kiedyś mu oddam. Wszyscy jesteście naiwni.

- Zaraz Cie zabiję.

- Grozisz czy obiecujesz? - poszła do salonu i wygrzebała kolejną strzykawkę. A ja ? Wyjąłem telefon i zadzwoniłem po policję.